conpŏtĭor - Diatesi passiva

(conpŏtĭo, conpŏtis, conpotivi, conpotitum, conpŏtīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
conpŏtĭor
II sing.
conpŏtīris, conpŏtīre
III sing.
conpŏtītur
I plur.
conpŏtīmur
II plur.
conpŏtimĭni
III plur.
conpŏtiuntur
IMPERFETTO
I sing.
conpŏtiēbar
II sing.
conpŏtiebāris, conpŏtiebāre
III sing.
conpŏtiebātur
I plur.
conpŏtiebāmur
II plur.
conpŏtiebamĭni
III plur.
conpŏtiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
conpŏtĭar
II sing.
conpŏtiēris, conpŏtiēre
III sing.
conpŏtiētur
I plur.
conpŏtiēmur
II plur.
conpŏtiemĭni
III plur.
conpŏtientur
PERFETTO
I sing.
conpotitus, –a, –um sum
II sing.
conpotitus, –a, –um es
III sing.
conpotitus, –a, –um est
I plur.
conpotiti, –ae, –a sumus
II plur.
conpotiti, –ae, –a estis
III plur.
conpotiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conpotitus, –a, –um eram
II sing.
conpotitus, –a, –um eras
III sing.
conpotitus, –a, –um erat
I plur.
conpotiti, –ae, –a eramus
II plur.
conpotiti, –ae, –a eratis
III plur.
conpotiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conpotitus, –a, –um ero
II sing.
conpotitus, –a, –um eris
III sing.
conpotitus, –a, –um erit
I plur.
conpotiti, –ae, –a erimus
II plur.
conpotiti, –ae, –a eritis
III plur.
conpotiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
conpŏtĭar
II sing.
conpŏtiāris, conpŏtiāre
III sing.
conpŏtiātur
I plur.
conpŏtiāmur
II plur.
conpŏtiamĭni
III plur.
conpŏtiantur
IMPERFETTO
I sing.
conpŏtīrer
II sing.
conpŏtirēris, conpotivirēre
III sing.
conpŏtirētur
I plur.
conpŏtirēmur
II plur.
conpŏtirēmini
III plur.
conpŏtirentur
PERFETTO
I sing.
conpotitus, –a, –um sim
II sing.
conpotitus, –a, –um sis
III sing.
conpotitus, –a, –um sit
I plur.
conpotiti, –ae, –a simus
II plur.
conpotiti, –ae, –a sitis
III plur.
conpotiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conpotitus, –a, –um essem
II sing.
conpotitus, –a, –um esses
III sing.
conpotitus, –a, –um esset
I plur.
conpotiti, –ae, –a essemus
II plur.
conpotiti, –ae, –a essetis
III plur.
conpotiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
conpŏtīre
II plur.
conpŏtimĭni
FUTURO
II sing.
conpŏtītor
III sing.
conpŏtītor
II plur.
III plur.
conpŏtiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
conpotitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
conpŏtīri
PERFETTO
Singolare:
conpotitus, –a, –um esse
Plurale:
conpotiti, –ae, –a esse
FUTURO
conpotitum esse
GERUNDIVO
conpŏtiendus, –a, –um
SUPINO
conpotitu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CONPOTIOR100}}