conprĕcor - Diatesi attiva

(conprĕcor, conprĕcāris, conprecatus sum, conprĕcāri)

verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
conprĕcor
II sing.
conprĕcāris, conprĕcāre
III sing.
conprĕcātur
I plur.
conprĕcāmur
II plur.
conprĕcamĭni
III plur.
conprĕcantur
IMPERFETTO
I sing.
conprĕcābar
II sing.
conprĕcabāris, conprĕcabāre
III sing.
conprĕcabātur
I plur.
conprĕcabāmur
II plur.
conprĕcabamĭni
III plur.
conprĕcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
conprĕcābor
II sing.
conprĕcabĕris, conprĕcabĕre
III sing.
conprĕcabĭtur
I plur.
conprĕcabĭmur
II plur.
conprĕcabimĭni
III plur.
conprĕcabuntur
PERFETTO
I sing.
conprecatus, –a, –um sum
II sing.
conprecatus, –a, –um es
III sing.
conprecatus, –a, –um est
I plur.
conprecati, –ae, –a sumus
II plur.
conprecati, –ae, –a estis
III plur.
conprecati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conprecatus, –a, –um eram
II sing.
conprecatus, –a, –um eras
III sing.
conprecatus, –a, –um erat
I plur.
conprecati, –ae, –a eramus
II plur.
conprecati, –ae, –a eratis
III plur.
conprecati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
conprecatus, –a, –um ero
II sing.
conprecatus, –a, –um eris
III sing.
conprecatus, –a, –um erit
I plur.
conprecati, –ae, –a erimus
II plur.
conprecati, –ae, –a eritis
III plur.
conprecati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
conprĕcer
II sing.
conprĕcēris, conprĕcēre
III sing.
conprĕcētur
I plur.
conprĕcēmur
II plur.
conprĕcemĭni
III plur.
conprĕcentur
IMPERFETTO
I sing.
conprĕcārer
II sing.
conprĕcarēris, conprĕcarēre
III sing.
conprĕcarētur
I plur.
conprĕcarēmur
II plur.
conprĕcaremĭni
III plur.
conprĕcarentur
PERFETTO
I sing.
conprecatus, –a, –um sim
II sing.
conprecatus, –a, –um sis
III sing.
conprecatus, –a, –um sit
I plur.
conprecati, –ae, –a simus
II plur.
conprecati, –ae, –a sitis
III plur.
conprecati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
conprecatus, –a, –um essem
II sing.
conprecatus, –a, –um esses
III sing.
conprecatus, –a, –um esset
I plur.
conprecati, –ae, –a essemus
II plur.
conprecati, –ae, –a essetis
III plur.
conprecati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
conprĕcāre
II plur.
conprĕcamĭni
FUTURO
II sing.
conprĕcātor
III sing.
conprĕcātor
II plur.
III plur.
conprĕcantor
INFINITO
PRESENTE
conprĕcāri
PERFETTO
Singolare:
conprecatus, –a, –um esse
Plurale:
conprecati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
conprecatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
conprecatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
conprĕcans, –antis
FUTURO
conprecatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
conprecatum
Passivo:
conprecatu
GERUNDIO
Genitivo:
conprĕcandi
Dativo:
conprĕcando
Accusativo:
conprĕcandum
Ablativo:
conprĕcando
GERUNDIVO
conprĕcandus, –a, –um






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:CONPRECOR100}}