coniungor - Diatesi passiva
(coniungo, coniungis, coniunxi, coniunctum, coniungĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
coniungor
II sing.
coniungĕris, coniungĕre
III sing.
coniungĭtur
I plur.
coniungĭmur
II plur.
coniungimĭni
III plur.
coniunguntur
IMPERFETTO
I sing.
coniungēbar
II sing.
coniungebāris, coniungebāre
III sing.
coniungebātur
I plur.
coniungebāmur
II plur.
coniungebamĭni
III plur.
coniungebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
coniungar
II sing.
coniungēris, coniungēre
III sing.
coniungētur
I plur.
coniungēmur
II plur.
coniungemĭni
III plur.
coniungentur
PERFETTO
I sing.
coniunctus, –a, –um sum
II sing.
coniunctus, –a, –um es
III sing.
coniunctus, –a, –um est
I plur.
coniuncti, –ae, –a sumus
II plur.
coniuncti, –ae, –a estis
III plur.
coniuncti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
coniunctus, –a, –um eram
II sing.
coniunctus, –a, –um eras
III sing.
coniunctus, –a, –um erat
I plur.
coniuncti, –ae, –a eramus
II plur.
coniuncti, –ae, –a eratis
III plur.
coniuncti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
coniunctus, –a, –um ero
II sing.
coniunctus, –a, –um eris
III sing.
coniunctus, –a, –um erit
I plur.
coniuncti, –ae, –a erimus
II plur.
coniuncti, –ae, –a eritis
III plur.
coniuncti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
coniungar
II sing.
coniungāris, coniungāre
III sing.
coniungātur
I plur.
coniungāmur
II plur.
coniungamĭni
III plur.
coniungantur
IMPERFETTO
I sing.
coniungĕrer
II sing.
coniungerēris, coniungerēre
III sing.
coniungerētur
I plur.
coniungerēmur
II plur.
coniungeremĭni
III plur.
coniungerentur
PERFETTO
I sing.
coniunctus, –a, –um sim
II sing.
coniunctus, –a, –um sis
III sing.
coniunctus, –a, –um sit
I plur.
coniuncti, –ae, –a simus
II plur.
coniuncti, –ae, –a sitis
III plur.
coniuncti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
coniunctus, –a, –um essem
II sing.
coniunctus, –a, –um esses
III sing.
coniunctus, –a, –um esset
I plur.
coniuncti, –ae, –a essemus
II plur.
coniuncti, –ae, –a essetis
III plur.
coniuncti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
coniungĕre
II plur.
coniungimĭni
FUTURO
II sing.
coniungĭtor
III sing.
coniungĭtor
II plur.
–
III plur.
coniunguntor
PARTICIPIO
PERFETTO
coniunctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
coniungi
PERFETTO
Singolare:
coniunctus, –a, –um esse
Plurale:
coniuncti, –ae, –a esse
FUTURO
coniunctum esse
GERUNDIVO
coniungendus, –a, –um
SUPINO
coniunctu
Vedi la forma attiva di questo lemma
coniungor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android