concĕlĕbror - Diatesi passiva
(concĕlĕbro, concĕlĕbras, concelebravi, concelebratum, concĕlĕbrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
concĕlĕbror
II sing.
concĕlĕbrāris, concĕlĕbrāre
III sing.
concĕlĕbrātur
I plur.
concĕlĕbrāmur
II plur.
concĕlĕbramĭni
III plur.
concĕlĕbrantur
IMPERFETTO
I sing.
concĕlĕbrābar
II sing.
concĕlĕbrabāris, concĕlĕbrabāre
III sing.
concĕlĕbrabātur
I plur.
concĕlĕbrabāmur
II plur.
concĕlĕbrabamĭni
III plur.
concĕlĕbrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
concĕlĕbrābor
II sing.
concĕlĕbrabĕris, concĕlĕbrabĕre
III sing.
concĕlĕbrabĭtur
I plur.
concĕlĕbrabĭmur
II plur.
concĕlĕbrabimĭni
III plur.
concĕlĕbrabuntur
PERFETTO
I sing.
concelebratus, –a, –um sum
II sing.
concelebratus, –a, –um es
III sing.
concelebratus, –a, –um est
I plur.
concelebrati, –ae, –a sumus
II plur.
concelebrati, –ae, –a estis
III plur.
concelebrati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concelebratus, –a, –um eram
II sing.
concelebratus, –a, –um eras
III sing.
concelebratus, –a, –um erat
I plur.
concelebrati, –ae, –a eramus
II plur.
concelebrati, –ae, –a eratis
III plur.
concelebrati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
concelebratus, –a, –um ero
II sing.
concelebratus, –a, –um eris
III sing.
concelebratus, –a, –um erit
I plur.
concelebrati, –ae, –a erimus
II plur.
concelebrati, –ae, –a eritis
III plur.
concelebrati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
concĕlĕbrer
II sing.
concĕlĕbrēris, concĕlĕbrēre
III sing.
concĕlĕbrētur
I plur.
concĕlĕbrēmur
II plur.
concĕlĕbremĭni
III plur.
concĕlĕbrentur
IMPERFETTO
I sing.
concĕlĕbrārer
II sing.
concĕlĕbrarēris, concĕlĕbrarēre
III sing.
concĕlĕbrarētur
I plur.
concĕlĕbrarēmur
II plur.
concĕlĕbraremĭni
III plur.
concĕlĕbrarentur
PERFETTO
I sing.
concelebratus, –a, –um sim
II sing.
concelebratus, –a, –um sis
III sing.
concelebratus, –a, –um sit
I plur.
concelebrati, –ae, –a simus
II plur.
concelebrati, –ae, –a sitis
III plur.
concelebrati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
concelebratus, –a, –um essem
II sing.
concelebratus, –a, –um esses
III sing.
concelebratus, –a, –um esset
I plur.
concelebrati, –ae, –a essemus
II plur.
concelebrati, –ae, –a essetis
III plur.
concelebrati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
concĕlĕbrāre
II plur.
concĕlĕbramĭni
FUTURO
II sing.
concĕlĕbrātor
III sing.
concĕlĕbrātor
II plur.
–
III plur.
concĕlĕbrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
concelebratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
concĕlĕbrāri
PERFETTO
Singolare:
concelebratus, –a, –um esse
Plurale:
concelebrati, –ae, –a esse
FUTURO
concelebratum esse
GERUNDIVO
concĕlĕbrandus, –a, –um
SUPINO
concelebratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
concĕlĕbror v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android