Donazione

complācans


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
complācans
Gen.
complācantis
Dat.
complācanti
Acc.
complācantem
Abl.
complācans
Voc.
complācanti
PLURALE
Nom.
complācantes
Gen.
complācantium
Dat.
complācantibus
Acc.
complācantes
Abl.
complācantes
Voc.
complācantibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
complācans
Gen.
complācantis
Dat.
complācanti
Acc.
complācantem
Abl.
complācans
Voc.
complācanti
PLURALE
Nom.
complācantes
Gen.
complācantium
Dat.
complācantibus
Acc.
complācantes
Abl.
complācantes
Voc.
complācantibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
complācans
Gen.
complācantis
Dat.
complācanti
Acc.
complācans
Abl.
complācans
Voc.
complācanti
PLURALE
Nom.
complācantia
Gen.
complācantium
Dat.
complācantibus
Acc.
complācantia
Abl.
complācantia
Voc.
complācantibus

‹ compĭtus
complăcens ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
Compĭtālia Sost. nt. pl. III decl.
Compĭtālĭcĭus agg. I cl.
compĭtālis agg. II cl.
compĭtum Sost. nt. II decl.
compĭtus sost. masch. II decl.
complācans agg. part. pres. II cl.
complăcens agg. part. pres. II cl.
complăcĕo v. intr. II coniug.
complăcĭtĭo sost. femm. III decl.
complāco v. tr. I coniug.
complācor v. tr. I coniug.
complānans agg. part. pres. II cl.
complānātĭo sost. femm. III decl.
complānātŏr sost. masch. III decl.
complanatūrūs agg. part. fut.
complanatus agg. part. perf. I cl.
complanatus agg. inf. perf.
complāno v. tr. I coniug.
complānor v. tr. I coniug.
complaudens agg. part. pres. II cl.
{{ID:COMPLACANS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android