commoenĭor - Diatesi passiva
(commoenĭo, commoenis, commoenii, commoenitum, commoenīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
commoenĭor
II sing.
commoenīris, commoenīre
III sing.
commoenītur
I plur.
commoenīmur
II plur.
commoenimĭni
III plur.
commoeniuntur
IMPERFETTO
I sing.
commoeniēbar
II sing.
commoeniebāris, commoeniebāre
III sing.
commoeniebātur
I plur.
commoeniebāmur
II plur.
commoeniebamĭni
III plur.
commoeniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
commoenĭar
II sing.
commoeniēris, commoeniēre
III sing.
commoeniētur
I plur.
commoeniēmur
II plur.
commoeniemĭni
III plur.
commoenientur
PERFETTO
I sing.
commoenitus, –a, –um sum
II sing.
commoenitus, –a, –um es
III sing.
commoenitus, –a, –um est
I plur.
commoeniti, –ae, –a sumus
II plur.
commoeniti, –ae, –a estis
III plur.
commoeniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
commoenitus, –a, –um eram
II sing.
commoenitus, –a, –um eras
III sing.
commoenitus, –a, –um erat
I plur.
commoeniti, –ae, –a eramus
II plur.
commoeniti, –ae, –a eratis
III plur.
commoeniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
commoenitus, –a, –um ero
II sing.
commoenitus, –a, –um eris
III sing.
commoenitus, –a, –um erit
I plur.
commoeniti, –ae, –a erimus
II plur.
commoeniti, –ae, –a eritis
III plur.
commoeniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
commoenĭar
II sing.
commoeniāris, commoeniāre
III sing.
commoeniātur
I plur.
commoeniāmur
II plur.
commoeniamĭni
III plur.
commoeniantur
IMPERFETTO
I sing.
commoenīrer
II sing.
commoenirēris, commoeniirēre
III sing.
commoenirētur
I plur.
commoenirēmur
II plur.
commoenirēmini
III plur.
commoenirentur
PERFETTO
I sing.
commoenitus, –a, –um sim
II sing.
commoenitus, –a, –um sis
III sing.
commoenitus, –a, –um sit
I plur.
commoeniti, –ae, –a simus
II plur.
commoeniti, –ae, –a sitis
III plur.
commoeniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
commoenitus, –a, –um essem
II sing.
commoenitus, –a, –um esses
III sing.
commoenitus, –a, –um esset
I plur.
commoeniti, –ae, –a essemus
II plur.
commoeniti, –ae, –a essetis
III plur.
commoeniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
commoenīre
II plur.
commoenimĭni
FUTURO
II sing.
commoenītor
III sing.
commoenītor
II plur.
–
III plur.
commoeniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
commoenitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
commoenīri
PERFETTO
Singolare:
commoenitus, –a, –um esse
Plurale:
commoeniti, –ae, –a esse
FUTURO
commoenitum esse
GERUNDIVO
commoeniendus, –a, –um
SUPINO
commoenitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
commoenĭor v. tr. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android