collŏcŭplēto - Diatesi attiva
(collŏcŭplēto, collŏcŭplētas, collocupletavi, collocupletatum, collŏcŭplētāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
collŏcŭplēto
II sing.
collŏcŭplētas
III sing.
collŏcŭplētat
I plur.
collŏcŭplētāmus
II plur.
collŏcŭplētātis
III plur.
collŏcŭplētant
IMPERFETTO
I sing.
collŏcŭplētābam
II sing.
collŏcŭplētābas
III sing.
collŏcŭplētābat
I plur.
collŏcŭplētabāmus
II plur.
collŏcŭplētabātis
III plur.
collŏcŭplētābant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
collŏcŭplētābo
II sing.
collŏcŭplētābis
III sing.
collŏcŭplētābit
I plur.
collŏcŭplētabĭmus
II plur.
collŏcŭplētabĭtis
III plur.
collŏcŭplētābunt
PERFETTO
I sing.
collocupletavi
II sing.
collocupletavisti
III sing.
collocupletavit
I plur.
collocupletavĭmus
II plur.
collocupletavistis
III plur.
collocupletavērunt, collocupletavēre
PIUCHEPERFETTO
I sing.
collocupletavĕram
II sing.
collocupletavĕras
III sing.
collocupletavĕrat
I plur.
collocupletaverāmus
II plur.
collocupletaverātis
III plur.
collocupletavĕrant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
collocupletavĕro
II sing.
collocupletavĕris
III sing.
collocupletavĕrit
I plur.
collocupletaverĭmus
II plur.
collocupletaverĭtis
III plur.
collocupletavĕrint
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
collŏcŭplētem
II sing.
collŏcŭplētes
III sing.
collŏcŭplētet
I plur.
collŏcŭplētēmus
II plur.
collŏcŭplētētis
III plur.
collŏcŭplētent
IMPERFETTO
I sing.
collŏcŭplētārem
II sing.
collŏcŭplētāres
III sing.
collŏcŭplētāret
I plur.
collŏcŭplētarēmus
II plur.
collŏcŭplētarētis
III plur.
collŏcŭplētārent
PERFETTO
I sing.
collocupletavĕrim
II sing.
collocupletavĕris
III sing.
collocupletavĕrit
I plur.
collocupletaverĭmus
II plur.
collocupletaverĭtis
III plur.
collocupletavĕrint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
collocupletavissem
II sing.
collocupletavisses
III sing.
collocupletavisset
I plur.
collocupletavissēmus
II plur.
collocupletavissētis
III plur.
collocupletavissent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
collŏcŭplēta
II plur.
collŏcŭplētāte
FUTURO
II sing.
collŏcŭplētāto
III sing.
collŏcŭplētāto
II plur.
collŏcŭplētatōte
III plur.
collŏcŭplētanto
PARTICIPIO
PRESENTE
collŏcŭplētans, –antis
FUTURO
collocupletatūrūs, –a, –ūm
INFINITO
PRESENTE
collŏcŭplētāre
PERFETTO
collocupletavisse
FUTURO
Singolare:
collocupletatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
collocupletatūros, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
collŏcŭplētandi
Dativo:
collŏcŭplētando
Accusativo:
ad collŏcŭplētandum
Ablativo:
collŏcŭplētando
SUPINO
collocupletatum
Vedi la forma passiva di questo lemma
collŏcŭplēto v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android