collŏquor - Diatesi attiva
(collŏquor, collŏquĕris, collocutus sum, collŏqui)verbo transitivo e intransitivo deponente III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
collŏquor
II sing.
collŏquĕris, collŏquĕre
III sing.
collŏquĭtur
I plur.
collŏquĭmur
II plur.
collŏquimĭni
III plur.
collŏquuntur
IMPERFETTO
I sing.
collŏquēbar
II sing.
collŏquebāris, collŏquebāre
III sing.
collŏquebātur
I plur.
collŏquebāmur
II plur.
collŏquebamĭni
III plur.
collŏquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
collŏquar
II sing.
collŏquēris, collŏquēre
III sing.
collŏquētur
I plur.
collŏquēmur
II plur.
collŏquemĭni
III plur.
collŏquentur
PERFETTO
I sing.
collocutus, –a, –um sum
II sing.
collocutus, –a, –um es
III sing.
collocutus, –a, –um est
I plur.
collocuti, –ae, –a sumus
II plur.
collocuti, –ae, –a estis
III plur.
collocuti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
collocutus, –a, –um eram
II sing.
collocutus, –a, –um eras
III sing.
collocutus, –a, –um erat
I plur.
collocuti, –ae, –a eramus
II plur.
collocuti, –ae, –a eratis
III plur.
collocuti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
collocutus, –a, –um ero
II sing.
collocutus, –a, –um eris
III sing.
collocutus, –a, –um erit
I plur.
collocuti, –ae, –a erimus
II plur.
collocuti, –ae, –a eritis
III plur.
collocuti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
collŏquar
II sing.
collŏquāris, collŏquāre
III sing.
collŏquātur
I plur.
collŏquāmur
II plur.
collŏquamĭni
III plur.
collŏquantur
IMPERFETTO
I sing.
collŏquĕrer
II sing.
collŏquerēris, collŏquerēre
III sing.
collŏquerētur
I plur.
collŏquerēmur
II plur.
collŏqueremĭni
III plur.
collŏquerentur
PERFETTO
I sing.
collocutus, –a, –um sim
II sing.
collocutus, –a, –um sis
III sing.
collocutus, –a, –um sit
I plur.
collocuti, –ae, –a simus
II plur.
collocuti, –ae, –a sitis
III plur.
collocuti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
collocutus, –a, –um essem
II sing.
collocutus, –a, –um esses
III sing.
collocutus, –a, –um esset
I plur.
collocuti, –ae, –a essemus
II plur.
collocuti, –ae, –a essetis
III plur.
collocuti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
collŏquĕre
II plur.
collŏquĭmini
FUTURO
II sing.
collŏquĭtor
III sing.
collŏquĭtor
II plur.
–
III plur.
collŏquuntor
INFINITO
PRESENTE
collŏqui
PERFETTO
Singolare:
collocutus, –a, –um esse
Plurale:
collocuti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
collocutūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
collocutūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
collŏquens, –entis
FUTURO
collocutūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
collocutum
Passivo:
collocutu
GERUNDIO
Genitivo:
collŏquendi
Dativo:
collŏquendo
Accusativo:
collŏquendum
Ablativo:
collŏquendo
GERUNDIVO
collŏquendus, –a, –um
collŏquor v. tr. e intr. dep. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android