blandĭor - Diatesi attiva
(blandĭor, blandīris, blanditus sum, blandīri)verbo intransitivo deponente IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
blandĭor
II sing.
blandīris, blandīre
III sing.
blandītur
I plur.
blandīmur
II plur.
blandimĭni
III plur.
blandiuntur
IMPERFETTO
I sing.
blandiēbar
II sing.
blandiebāris, blandiebāre
III sing.
blandiebātur
I plur.
blandiebāmur
II plur.
blandiebamĭni
III plur.
blandiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
blandĭar
II sing.
blandiēris, blandiēre
III sing.
blandiētur
I plur.
blandiēmur
II plur.
blandiemĭni
III plur.
blandientur
PERFETTO
I sing.
blanditus, –a, –um sum
II sing.
blanditus, –a, –um es
III sing.
blanditus, –a, –um est
I plur.
blanditi, –ae, –a sumus
II plur.
blanditi, –ae, –a estis
III plur.
blanditi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
blanditus, –a, –um eram
II sing.
blanditus, –a, –um eras
III sing.
blanditus, –a, –um erat
I plur.
blanditi, –ae, –a eramus
II plur.
blanditi, –ae, –a eratis
III plur.
blanditi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
blanditus, –a, –um ero
II sing.
blanditus, –a, –um eris
III sing.
blanditus, –a, –um erit
I plur.
blanditi, –ae, –a erimus
II plur.
blanditi, –ae, –a eritis
III plur.
blanditi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
blandĭar
II sing.
blandiāris, blandiāre
III sing.
blandiātur
I plur.
blandiāmur
II plur.
blandiamĭni
III plur.
blandiantur
IMPERFETTO
I sing.
blandīrer, blandirem
II sing.
blandirēris, blandirēre
III sing.
blandirētur
I plur.
blandirēmur
II plur.
blandirēmini
III plur.
blandirentur
PERFETTO
I sing.
blanditus, –a, –um sim
II sing.
blanditus, –a, –um sis
III sing.
blanditus, –a, –um sit
I plur.
blanditi, –ae, –a simus
II plur.
blanditi, –ae, –a sitis
III plur.
blanditi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
blanditus, –a, –um essem
II sing.
blanditus, –a, –um esses
III sing.
blanditus, –a, –um esset
I plur.
blanditi, –ae, –a essemus
II plur.
blanditi, –ae, –a essetis
III plur.
blanditi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
blandīre
II plur.
blandīmĭni
FUTURO
II sing.
blandītor
III sing.
blandītor
II plur.
–
III plur.
blandiuntor
INFINITO
PRESENTE
blandīri
PERFETTO
Singolare:
blanditus, –a, –um esse
Plurale:
blanditi, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
blanditūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
blanditūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
blandiens, –ientis
FUTURO
blanditūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
blanditum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
blandiendi
Dativo:
blandiendo
Accusativo:
blandiendum
Ablativo:
blandiendo
GERUNDIVO
–
blandĭor v. intr. dep. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android