apstĭnĕor - Diatesi passiva
(apstĭnĕo, apstĭnes, apstinui, apstentum, apstĭnēre)verbo transitivo e intransitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
apstĭnĕor
II sing.
apstĭnēris, apstĭnēre
III sing.
apstĭnētur
I plur.
apstĭnēmur
II plur.
apstĭnemĭni
III plur.
apstĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
apstĭnēbar
II sing.
apstĭnebāris, apstĭnebāre
III sing.
apstĭnebātur
I plur.
apstĭnebāmur
II plur.
apstĭnebamĭni
III plur.
apstĭnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
apstĭnēbor
II sing.
apstĭnebĕris, apstĭnebĕre
III sing.
apstĭnebĭtur
I plur.
apstĭnebĭmur
II plur.
apstĭnebimĭni
III plur.
apstĭnebuntur
PERFETTO
I sing.
apstentus, –a, –um sum
II sing.
apstentus, –a, –um es
III sing.
apstentus, –a, –um est
I plur.
apstenti, –ae, –a sumus
II plur.
apstenti, –ae, –a estis
III plur.
apstenti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
apstentus, –a, –um eram
II sing.
apstentus, –a, –um eras
III sing.
apstentus, –a, –um erat
I plur.
apstenti, –ae, –a eramus
II plur.
apstenti, –ae, –a eratis
III plur.
apstenti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
apstentus, –a, –um ero
II sing.
apstentus, –a, –um eris
III sing.
apstentus, –a, –um erit
I plur.
apstenti, –ae, –a erimus
II plur.
apstenti, –ae, –a eritis
III plur.
apstenti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
apstĭnĕar
II sing.
apstĭneāris, apstĭneāre
III sing.
apstĭneātur
I plur.
apstĭneāmur
II plur.
apstĭneamĭni
III plur.
apstĭneantur
IMPERFETTO
I sing.
apstĭnērer
II sing.
apstĭnerēris, apstĭnerēre
III sing.
apstĭnerētur
I plur.
apstĭnerēmur
II plur.
apstĭneremĭni
III plur.
apstĭnerentur
PERFETTO
I sing.
apstentus, –a, –um sim
II sing.
apstentus, –a, –um sis
III sing.
apstentus, –a, –um sit
I plur.
apstenti, –ae, –a simus
II plur.
apstenti, –ae, –a sitis
III plur.
apstenti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
apstentus, –a, –um essem
II sing.
apstentus, –a, –um esses
III sing.
apstentus, –a, –um esset
I plur.
apstenti, –ae, –a essemus
II plur.
apstenti, –ae, –a essetis
III plur.
apstenti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
apstĭnēre
II plur.
apstĭnemĭni
FUTURO
II sing.
apstĭnētor
III sing.
apstĭnētor
II plur.
–
III plur.
apstĭnentor
PARTICIPIO
PERFETTO
apstentus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
apstĭnēri
PERFETTO
Singolare:
apstentus, –a, –um esse
Plurale:
apstenti, –ae, –a esse
FUTURO
apstentum esse
GERUNDIVO
apstĭnendus, –a, –um
SUPINO
apstentu
Vedi la forma attiva di questo lemma
apstĭnĕor v. tr. e intr. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android