antĕpōnor - Diatesi passiva
(antĕpōno, antĕpōnis, anteposui, antepositum, antĕpōnĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
antĕpōnor
II sing.
antĕpōnĕris, antĕpōnĕre
III sing.
antĕpōnĭtur
I plur.
antĕpōnĭmur
II plur.
antĕpōnimĭni
III plur.
antĕpōnuntur
IMPERFETTO
I sing.
antĕpōnēbar
II sing.
antĕpōnebāris, antĕpōnebāre
III sing.
antĕpōnebātur
I plur.
antĕpōnebāmur
II plur.
antĕpōnebamĭni
III plur.
antĕpōnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
antĕpōnar
II sing.
antĕpōnēris, antĕpōnēre
III sing.
antĕpōnētur
I plur.
antĕpōnēmur
II plur.
antĕpōnemĭni
III plur.
antĕpōnentur
PERFETTO
I sing.
antepositus, –a, –um sum
II sing.
antepositus, –a, –um es
III sing.
antepositus, –a, –um est
I plur.
antepositi, –ae, –a sumus
II plur.
antepositi, –ae, –a estis
III plur.
antepositi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
antepositus, –a, –um eram
II sing.
antepositus, –a, –um eras
III sing.
antepositus, –a, –um erat
I plur.
antepositi, –ae, –a eramus
II plur.
antepositi, –ae, –a eratis
III plur.
antepositi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
antepositus, –a, –um ero
II sing.
antepositus, –a, –um eris
III sing.
antepositus, –a, –um erit
I plur.
antepositi, –ae, –a erimus
II plur.
antepositi, –ae, –a eritis
III plur.
antepositi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
antĕpōnar
II sing.
antĕpōnāris, antĕpōnāre
III sing.
antĕpōnātur
I plur.
antĕpōnāmur
II plur.
antĕpōnamĭni
III plur.
antĕpōnantur
IMPERFETTO
I sing.
antĕpōnĕrer
II sing.
antĕpōnerēris, antĕpōnerēre
III sing.
antĕpōnerētur
I plur.
antĕpōnerēmur
II plur.
antĕpōneremĭni
III plur.
antĕpōnerentur
PERFETTO
I sing.
antepositus, –a, –um sim
II sing.
antepositus, –a, –um sis
III sing.
antepositus, –a, –um sit
I plur.
antepositi, –ae, –a simus
II plur.
antepositi, –ae, –a sitis
III plur.
antepositi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
antepositus, –a, –um essem
II sing.
antepositus, –a, –um esses
III sing.
antepositus, –a, –um esset
I plur.
antepositi, –ae, –a essemus
II plur.
antepositi, –ae, –a essetis
III plur.
antepositi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
antĕpōnĕre
II plur.
antĕpōnimĭni
FUTURO
II sing.
antĕpōnĭtor
III sing.
antĕpōnĭtor
II plur.
–
III plur.
antĕpōnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
antepositus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
antĕpōni
PERFETTO
Singolare:
antepositus, –a, –um esse
Plurale:
antepositi, –ae, –a esse
FUTURO
antepositum esse
GERUNDIVO
antĕpōnendus, –a, –um
SUPINO
antepositu
Vedi la forma attiva di questo lemma
antĕpōnor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android