Donazione

annōdor - Diatesi passiva

(annōdo, annōdas, annodavi, annodatum, annōdāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
annōdor
II sing.
annōdāris, annōdāre
III sing.
annōdātur
I plur.
annōdāmur
II plur.
annōdamĭni
III plur.
annōdantur
IMPERFETTO
I sing.
annōdābar
II sing.
annōdabāris, annōdabāre
III sing.
annōdabātur
I plur.
annōdabāmur
II plur.
annōdabamĭni
III plur.
annōdabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
annōdābor
II sing.
annōdabĕris, annōdabĕre
III sing.
annōdabĭtur
I plur.
annōdabĭmur
II plur.
annōdabimĭni
III plur.
annōdabuntur
PERFETTO
I sing.
annodatus, –a, –um sum
II sing.
annodatus, –a, –um es
III sing.
annodatus, –a, –um est
I plur.
annodati, –ae, –a sumus
II plur.
annodati, –ae, –a estis
III plur.
annodati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
annodatus, –a, –um eram
II sing.
annodatus, –a, –um eras
III sing.
annodatus, –a, –um erat
I plur.
annodati, –ae, –a eramus
II plur.
annodati, –ae, –a eratis
III plur.
annodati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
annodatus, –a, –um ero
II sing.
annodatus, –a, –um eris
III sing.
annodatus, –a, –um erit
I plur.
annodati, –ae, –a erimus
II plur.
annodati, –ae, –a eritis
III plur.
annodati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
annōder
II sing.
annōdēris, annōdēre
III sing.
annōdētur
I plur.
annōdēmur
II plur.
annōdemĭni
III plur.
annōdentur
IMPERFETTO
I sing.
annōdārer
II sing.
annōdarēris, annōdarēre
III sing.
annōdarētur
I plur.
annōdarēmur
II plur.
annōdaremĭni
III plur.
annōdarentur
PERFETTO
I sing.
annodatus, –a, –um sim
II sing.
annodatus, –a, –um sis
III sing.
annodatus, –a, –um sit
I plur.
annodati, –ae, –a simus
II plur.
annodati, –ae, –a sitis
III plur.
annodati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
annodatus, –a, –um essem
II sing.
annodatus, –a, –um esses
III sing.
annodatus, –a, –um esset
I plur.
annodati, –ae, –a essemus
II plur.
annodati, –ae, –a essetis
III plur.
annodati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
annōdāre
II plur.
annōdamĭni
FUTURO
II sing.
annōdātor
III sing.
annōdātor
II plur.
–
III plur.
annōdantor
PARTICIPIO
PERFETTO
annodatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
annōdāri
PERFETTO
Singolare:
annodatus, –a, –um esse
Plurale:
annodati, –ae, –a esse
FUTURO
annodatum esse
GERUNDIVO
annōdandus, –a, –um
SUPINO
annodatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ annōdo
annōmĭnans ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
annōdans agg. part. pres. II cl.
annodatūrūs agg. part. fut.
annodatus agg. part. perf. I cl.
annodatus agg. inf. perf.
annōdo v. tr. I coniug.
annōdor v. tr. I coniug.
annōmĭnans agg. part. pres. II cl.
annōmĭnātĭo sost. femm. III decl.
annōmĭno v. tr. I coniug.
annōmĭnor v. tr. I coniug.
annōna sost. femm. I decl.
Annōna sost. femm. I decl.
annōnārĭus sost. masch. II decl.
annōnārĭus agg. I cl.
annōsĭtās sost. femm. III decl.
annōsus agg. I cl.
annŏtāmentum Sost. nt. II decl.
annŏtans agg. part. pres. II cl.
annŏtātĭo sost. femm. III decl.
annŏtātĭuncŭla sost. femm. I decl.
{{ID:ANNODOR100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android