annītor - Diatesi attiva
(annītor, annītĕris, annisus sum, annīti)verbo intransitivo deponente III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
annītor
II sing.
annītĕris, annītĕre
III sing.
annītĭtur
I plur.
annītĭmur
II plur.
annītimĭni
III plur.
annītuntur
IMPERFETTO
I sing.
annītēbar
II sing.
annītebāris, annītebāre
III sing.
annītebātur
I plur.
annītebāmur
II plur.
annītebamĭni
III plur.
annītebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
annītar
II sing.
annītēris, annītēre
III sing.
annītētur
I plur.
annītēmur
II plur.
annītemĭni
III plur.
annītentur
PERFETTO
I sing.
annisus, –a, –um sum
II sing.
annisus, –a, –um es
III sing.
annisus, –a, –um est
I plur.
annisi, –ae, –a sumus
II plur.
annisi, –ae, –a estis
III plur.
annisi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
annisus, –a, –um eram
II sing.
annisus, –a, –um eras
III sing.
annisus, –a, –um erat
I plur.
annisi, –ae, –a eramus
II plur.
annisi, –ae, –a eratis
III plur.
annisi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
annisus, –a, –um ero
II sing.
annisus, –a, –um eris
III sing.
annisus, –a, –um erit
I plur.
annisi, –ae, –a erimus
II plur.
annisi, –ae, –a eritis
III plur.
annisi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
annītar
II sing.
annītāris, annītāre
III sing.
annītātur
I plur.
annītāmur
II plur.
annītamĭni
III plur.
annītantur
IMPERFETTO
I sing.
annītĕrer
II sing.
annīterēris, annīterēre
III sing.
annīterētur
I plur.
annīterēmur
II plur.
annīteremĭni
III plur.
annīterentur
PERFETTO
I sing.
annisus, –a, –um sim
II sing.
annisus, –a, –um sis
III sing.
annisus, –a, –um sit
I plur.
annisi, –ae, –a simus
II plur.
annisi, –ae, –a sitis
III plur.
annisi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
annisus, –a, –um essem
II sing.
annisus, –a, –um esses
III sing.
annisus, –a, –um esset
I plur.
annisi, –ae, –a essemus
II plur.
annisi, –ae, –a essetis
III plur.
annisi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
annītĕre
II plur.
annītimĭni
FUTURO
II sing.
annītĭtor
III sing.
annītĭtor
II plur.
–
III plur.
annītuntor
INFINITO
PRESENTE
annīti
PERFETTO
Singolare:
annisus, –a, –um esse
Plurale:
annisi, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
annisūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
annisūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
annītens, –entis
FUTURO
annisūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
annisum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
annītendi
Dativo:
annītendo
Accusativo:
annītendum
Ablativo:
annītendo
GERUNDIVO
–
annītor v. intr. dep. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android