adstĭtŭor - Diatesi passiva
(adstĭtŭo, adstĭtŭis, adstitui, adstitutum, adstĭtŭĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
adstĭtŭor
II sing.
adstĭtŭĕris, adstĭtŭĕre
III sing.
adstĭtŭĭtur
I plur.
adstĭtŭĭmur
II plur.
adstĭtŭimĭni
III plur.
adstĭtŭuntur
IMPERFETTO
I sing.
adstĭtŭēbar
II sing.
adstĭtŭebāris, adstĭtŭebāre
III sing.
adstĭtŭebātur
I plur.
adstĭtŭebāmur
II plur.
adstĭtŭebamĭni
III plur.
adstĭtŭebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
adstĭtŭar
II sing.
adstĭtŭēris, adstĭtŭēre
III sing.
adstĭtŭētur
I plur.
adstĭtŭēmur
II plur.
adstĭtŭemĭni
III plur.
adstĭtŭentur
PERFETTO
I sing.
adstitutus, –a, –um sum
II sing.
adstitutus, –a, –um es
III sing.
adstitutus, –a, –um est
I plur.
adstituti, –ae, –a sumus
II plur.
adstituti, –ae, –a estis
III plur.
adstituti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adstitutus, –a, –um eram
II sing.
adstitutus, –a, –um eras
III sing.
adstitutus, –a, –um erat
I plur.
adstituti, –ae, –a eramus
II plur.
adstituti, –ae, –a eratis
III plur.
adstituti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
adstitutus, –a, –um ero
II sing.
adstitutus, –a, –um eris
III sing.
adstitutus, –a, –um erit
I plur.
adstituti, –ae, –a erimus
II plur.
adstituti, –ae, –a eritis
III plur.
adstituti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
adstĭtŭar
II sing.
adstĭtŭāris, adstĭtŭāre
III sing.
adstĭtŭātur
I plur.
adstĭtŭāmur
II plur.
adstĭtŭamĭni
III plur.
adstĭtŭantur
IMPERFETTO
I sing.
adstĭtŭĕrer
II sing.
adstĭtŭerēris, adstĭtŭerēre
III sing.
adstĭtŭerētur
I plur.
adstĭtŭerēmur
II plur.
adstĭtŭeremĭni
III plur.
adstĭtŭerentur
PERFETTO
I sing.
adstitutus, –a, –um sim
II sing.
adstitutus, –a, –um sis
III sing.
adstitutus, –a, –um sit
I plur.
adstituti, –ae, –a simus
II plur.
adstituti, –ae, –a sitis
III plur.
adstituti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
adstitutus, –a, –um essem
II sing.
adstitutus, –a, –um esses
III sing.
adstitutus, –a, –um esset
I plur.
adstituti, –ae, –a essemus
II plur.
adstituti, –ae, –a essetis
III plur.
adstituti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
adstĭtŭĕre
II plur.
adstĭtŭimĭni
FUTURO
II sing.
adstĭtŭĭtor
III sing.
adstĭtŭĭtor
II plur.
–
III plur.
adstĭtŭuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
adstitutus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
adstĭtŭi
PERFETTO
Singolare:
adstitutus, –a, –um esse
Plurale:
adstituti, –ae, –a esse
FUTURO
adstitutum esse
GERUNDIVO
adstĭtŭendus, –a, –um
SUPINO
adstitutu
Vedi la forma attiva di questo lemma
adstĭtŭor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android