villĭcor - Diatesi passiva
(villĭco, villĭcas, villicavi, villicatum, villĭcāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
villĭcor
II sing.
villĭcāris, villĭcāre
III sing.
villĭcātur
I plur.
villĭcāmur
II plur.
villĭcamĭni
III plur.
villĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
villĭcābar
II sing.
villĭcabāris, villĭcabāre
III sing.
villĭcabātur
I plur.
villĭcabāmur
II plur.
villĭcabamĭni
III plur.
villĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
villĭcābor
II sing.
villĭcabĕris, villĭcabĕre
III sing.
villĭcabĭtur
I plur.
villĭcabĭmur
II plur.
villĭcabimĭni
III plur.
villĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
villicatus, –a, –um sum
II sing.
villicatus, –a, –um es
III sing.
villicatus, –a, –um est
I plur.
villicati, –ae, –a sumus
II plur.
villicati, –ae, –a estis
III plur.
villicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
villicatus, –a, –um eram
II sing.
villicatus, –a, –um eras
III sing.
villicatus, –a, –um erat
I plur.
villicati, –ae, –a eramus
II plur.
villicati, –ae, –a eratis
III plur.
villicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
villicatus, –a, –um ero
II sing.
villicatus, –a, –um eris
III sing.
villicatus, –a, –um erit
I plur.
villicati, –ae, –a erimus
II plur.
villicati, –ae, –a eritis
III plur.
villicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
villĭcer
II sing.
villĭcēris, villĭcēre
III sing.
villĭcētur
I plur.
villĭcēmur
II plur.
villĭcemĭni
III plur.
villĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
villĭcārer
II sing.
villĭcarēris, villĭcarēre
III sing.
villĭcarētur
I plur.
villĭcarēmur
II plur.
villĭcaremĭni
III plur.
villĭcarentur
PERFETTO
I sing.
villicatus, –a, –um sim
II sing.
villicatus, –a, –um sis
III sing.
villicatus, –a, –um sit
I plur.
villicati, –ae, –a simus
II plur.
villicati, –ae, –a sitis
III plur.
villicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
villicatus, –a, –um essem
II sing.
villicatus, –a, –um esses
III sing.
villicatus, –a, –um esset
I plur.
villicati, –ae, –a essemus
II plur.
villicati, –ae, –a essetis
III plur.
villicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
villĭcāre
II plur.
villĭcamĭni
FUTURO
II sing.
villĭcātor
III sing.
villĭcātor
II plur.
–
III plur.
villĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
villicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
villĭcāri
PERFETTO
Singolare:
villicatus, –a, –um esse
Plurale:
villicati, –ae, –a esse
FUTURO
villicatum esse
GERUNDIVO
villĭcandus, –a, –um
SUPINO
villicatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
villĭcor v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android