vĕtĕror - Diatesi passiva
(vĕtĕro, vĕtĕras, veteravi, veteratum, vĕtĕrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
vĕtĕror
II sing.
vĕtĕrāris, vĕtĕrāre
III sing.
vĕtĕrātur
I plur.
vĕtĕrāmur
II plur.
vĕtĕramĭni
III plur.
vĕtĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
vĕtĕrābar
II sing.
vĕtĕrabāris, vĕtĕrabāre
III sing.
vĕtĕrabātur
I plur.
vĕtĕrabāmur
II plur.
vĕtĕrabamĭni
III plur.
vĕtĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
vĕtĕrābor
II sing.
vĕtĕrabĕris, vĕtĕrabĕre
III sing.
vĕtĕrabĭtur
I plur.
vĕtĕrabĭmur
II plur.
vĕtĕrabimĭni
III plur.
vĕtĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
veteratus, –a, –um sum
II sing.
veteratus, –a, –um es
III sing.
veteratus, –a, –um est
I plur.
veterati, –ae, –a sumus
II plur.
veterati, –ae, –a estis
III plur.
veterati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
veteratus, –a, –um eram
II sing.
veteratus, –a, –um eras
III sing.
veteratus, –a, –um erat
I plur.
veterati, –ae, –a eramus
II plur.
veterati, –ae, –a eratis
III plur.
veterati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
veteratus, –a, –um ero
II sing.
veteratus, –a, –um eris
III sing.
veteratus, –a, –um erit
I plur.
veterati, –ae, –a erimus
II plur.
veterati, –ae, –a eritis
III plur.
veterati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
vĕtĕrer
II sing.
vĕtĕrēris, vĕtĕrēre
III sing.
vĕtĕrētur
I plur.
vĕtĕrēmur
II plur.
vĕtĕremĭni
III plur.
vĕtĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
vĕtĕrārer
II sing.
vĕtĕrarēris, vĕtĕrarēre
III sing.
vĕtĕrarētur
I plur.
vĕtĕrarēmur
II plur.
vĕtĕraremĭni
III plur.
vĕtĕrarentur
PERFETTO
I sing.
veteratus, –a, –um sim
II sing.
veteratus, –a, –um sis
III sing.
veteratus, –a, –um sit
I plur.
veterati, –ae, –a simus
II plur.
veterati, –ae, –a sitis
III plur.
veterati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
veteratus, –a, –um essem
II sing.
veteratus, –a, –um esses
III sing.
veteratus, –a, –um esset
I plur.
veterati, –ae, –a essemus
II plur.
veterati, –ae, –a essetis
III plur.
veterati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
vĕtĕrāre
II plur.
vĕtĕramĭni
FUTURO
II sing.
vĕtĕrātor
III sing.
vĕtĕrātor
II plur.
–
III plur.
vĕtĕrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
veteratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
vĕtĕrāri
PERFETTO
Singolare:
veteratus, –a, –um esse
Plurale:
veterati, –ae, –a esse
FUTURO
veteratum esse
GERUNDIVO
vĕtĕrandus, –a, –um
SUPINO
veteratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
vĕtĕror v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android