vĕtĕror - Diatesi passiva

(vĕtĕro, vĕtĕras, veteravi, veteratum, vĕtĕrāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
vĕtĕror
II sing.
vĕtĕrāris, vĕtĕrāre
III sing.
vĕtĕrātur
I plur.
vĕtĕrāmur
II plur.
vĕtĕramĭni
III plur.
vĕtĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
vĕtĕrābar
II sing.
vĕtĕrabāris, vĕtĕrabāre
III sing.
vĕtĕrabātur
I plur.
vĕtĕrabāmur
II plur.
vĕtĕrabamĭni
III plur.
vĕtĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
vĕtĕrābor
II sing.
vĕtĕrabĕris, vĕtĕrabĕre
III sing.
vĕtĕrabĭtur
I plur.
vĕtĕrabĭmur
II plur.
vĕtĕrabimĭni
III plur.
vĕtĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
veteratus, –a, –um sum
II sing.
veteratus, –a, –um es
III sing.
veteratus, –a, –um est
I plur.
veterati, –ae, –a sumus
II plur.
veterati, –ae, –a estis
III plur.
veterati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
veteratus, –a, –um eram
II sing.
veteratus, –a, –um eras
III sing.
veteratus, –a, –um erat
I plur.
veterati, –ae, –a eramus
II plur.
veterati, –ae, –a eratis
III plur.
veterati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
veteratus, –a, –um ero
II sing.
veteratus, –a, –um eris
III sing.
veteratus, –a, –um erit
I plur.
veterati, –ae, –a erimus
II plur.
veterati, –ae, –a eritis
III plur.
veterati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
vĕtĕrer
II sing.
vĕtĕrēris, vĕtĕrēre
III sing.
vĕtĕrētur
I plur.
vĕtĕrēmur
II plur.
vĕtĕremĭni
III plur.
vĕtĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
vĕtĕrārer
II sing.
vĕtĕrarēris, vĕtĕrarēre
III sing.
vĕtĕrarētur
I plur.
vĕtĕrarēmur
II plur.
vĕtĕraremĭni
III plur.
vĕtĕrarentur
PERFETTO
I sing.
veteratus, –a, –um sim
II sing.
veteratus, –a, –um sis
III sing.
veteratus, –a, –um sit
I plur.
veterati, –ae, –a simus
II plur.
veterati, –ae, –a sitis
III plur.
veterati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
veteratus, –a, –um essem
II sing.
veteratus, –a, –um esses
III sing.
veteratus, –a, –um esset
I plur.
veterati, –ae, –a essemus
II plur.
veterati, –ae, –a essetis
III plur.
veterati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
vĕtĕrāre
II plur.
vĕtĕramĭni
FUTURO
II sing.
vĕtĕrātor
III sing.
vĕtĕrātor
II plur.
III plur.
vĕtĕrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
veteratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
vĕtĕrāri
PERFETTO
Singolare:
veteratus, –a, –um esse
Plurale:
veterati, –ae, –a esse
FUTURO
veteratum esse
GERUNDIVO
vĕtĕrandus, –a, –um
SUPINO
veteratu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:VETEROR100}}