vĕnĕror - Diatesi attiva
(vĕnĕror, vĕnĕrāris, veneratus sum, vĕnĕrāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
vĕnĕror
II sing.
vĕnĕrāris, vĕnĕrāre
III sing.
vĕnĕrātur
I plur.
vĕnĕrāmur
II plur.
vĕnĕramĭni
III plur.
vĕnĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
vĕnĕrābar
II sing.
vĕnĕrabāris, vĕnĕrabāre
III sing.
vĕnĕrabātur
I plur.
vĕnĕrabāmur
II plur.
vĕnĕrabamĭni
III plur.
vĕnĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
vĕnĕrābor
II sing.
vĕnĕrabĕris, vĕnĕrabĕre
III sing.
vĕnĕrabĭtur
I plur.
vĕnĕrabĭmur
II plur.
vĕnĕrabimĭni
III plur.
vĕnĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
veneratus, –a, –um sum
II sing.
veneratus, –a, –um es
III sing.
veneratus, –a, –um est
I plur.
venerati, –ae, –a sumus
II plur.
venerati, –ae, –a estis
III plur.
venerati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
veneratus, –a, –um eram
II sing.
veneratus, –a, –um eras
III sing.
veneratus, –a, –um erat
I plur.
venerati, –ae, –a eramus
II plur.
venerati, –ae, –a eratis
III plur.
venerati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
veneratus, –a, –um ero
II sing.
veneratus, –a, –um eris
III sing.
veneratus, –a, –um erit
I plur.
venerati, –ae, –a erimus
II plur.
venerati, –ae, –a eritis
III plur.
venerati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
vĕnĕrer
II sing.
vĕnĕrēris, vĕnĕrēre
III sing.
vĕnĕrētur
I plur.
vĕnĕrēmur
II plur.
vĕnĕremĭni
III plur.
vĕnĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
vĕnĕrārer
II sing.
vĕnĕrarēris, vĕnĕrarēre
III sing.
vĕnĕrarētur
I plur.
vĕnĕrarēmur
II plur.
vĕnĕraremĭni
III plur.
vĕnĕrarentur
PERFETTO
I sing.
veneratus, –a, –um sim
II sing.
veneratus, –a, –um sis
III sing.
veneratus, –a, –um sit
I plur.
venerati, –ae, –a simus
II plur.
venerati, –ae, –a sitis
III plur.
venerati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
veneratus, –a, –um essem
II sing.
veneratus, –a, –um esses
III sing.
veneratus, –a, –um esset
I plur.
venerati, –ae, –a essemus
II plur.
venerati, –ae, –a essetis
III plur.
venerati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
vĕnĕrāre
II plur.
vĕnĕramĭni
FUTURO
II sing.
vĕnĕrātor
III sing.
vĕnĕrātor
II plur.
–
III plur.
vĕnĕrantor
INFINITO
PRESENTE
vĕnĕrāri
PERFETTO
Singolare:
veneratus, –a, –um esse
Plurale:
venerati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
veneratūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
veneratūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
vĕnĕrans, –antis
FUTURO
veneratūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
veneratum
Passivo:
veneratu
GERUNDIO
Genitivo:
vĕnĕrandi
Dativo:
vĕnĕrando
Accusativo:
vĕnĕrandum
Ablativo:
vĕnĕrando
GERUNDIVO
vĕnĕrandus, –a, –um
vĕnĕror v. tr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android