ūbĕror - Diatesi passiva
(ūbĕro, ūbĕras, uberatum, ūbĕrāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ūbĕror
II sing.
ūbĕrāris, ūbĕrāre
III sing.
ūbĕrātur
I plur.
ūbĕrāmur
II plur.
ūbĕramĭni
III plur.
ūbĕrantur
IMPERFETTO
I sing.
ūbĕrābar
II sing.
ūbĕrabāris, ūbĕrabāre
III sing.
ūbĕrabātur
I plur.
ūbĕrabāmur
II plur.
ūbĕrabamĭni
III plur.
ūbĕrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ūbĕrābor
II sing.
ūbĕrabĕris, ūbĕrabĕre
III sing.
ūbĕrabĭtur
I plur.
ūbĕrabĭmur
II plur.
ūbĕrabimĭni
III plur.
ūbĕrabuntur
PERFETTO
I sing.
uberatus, –a, –um sum
II sing.
uberatus, –a, –um es
III sing.
uberatus, –a, –um est
I plur.
uberati, –ae, –a sumus
II plur.
uberati, –ae, –a estis
III plur.
uberati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
uberatus, –a, –um eram
II sing.
uberatus, –a, –um eras
III sing.
uberatus, –a, –um erat
I plur.
uberati, –ae, –a eramus
II plur.
uberati, –ae, –a eratis
III plur.
uberati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
uberatus, –a, –um ero
II sing.
uberatus, –a, –um eris
III sing.
uberatus, –a, –um erit
I plur.
uberati, –ae, –a erimus
II plur.
uberati, –ae, –a eritis
III plur.
uberati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ūbĕrer
II sing.
ūbĕrēris, ūbĕrēre
III sing.
ūbĕrētur
I plur.
ūbĕrēmur
II plur.
ūbĕremĭni
III plur.
ūbĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
ūbĕrārer
II sing.
ūbĕrarēris, ūbĕrarēre
III sing.
ūbĕrarētur
I plur.
ūbĕrarēmur
II plur.
ūbĕraremĭni
III plur.
ūbĕrarentur
PERFETTO
I sing.
uberatus, –a, –um sim
II sing.
uberatus, –a, –um sis
III sing.
uberatus, –a, –um sit
I plur.
uberati, –ae, –a simus
II plur.
uberati, –ae, –a sitis
III plur.
uberati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
uberatus, –a, –um essem
II sing.
uberatus, –a, –um esses
III sing.
uberatus, –a, –um esset
I plur.
uberati, –ae, –a essemus
II plur.
uberati, –ae, –a essetis
III plur.
uberati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ūbĕrāre
II plur.
ūbĕramĭni
FUTURO
II sing.
ūbĕrātor
III sing.
ūbĕrātor
II plur.
–
III plur.
ūbĕrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
uberatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ūbĕrāri
PERFETTO
Singolare:
uberatus, –a, –um esse
Plurale:
uberati, –ae, –a esse
FUTURO
uberatum esse
GERUNDIVO
ūbĕrandus, –a, –um
SUPINO
uberatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
ūbĕror v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android