surrigor - Diatesi passiva
(surrigo, surrigis, surrexi, surrectum, surrigĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
surrigor
II sing.
surrigĕris, surrigĕre
III sing.
surrigĭtur
I plur.
surrigĭmur
II plur.
surrigimĭni
III plur.
surriguntur
IMPERFETTO
I sing.
surrigēbar
II sing.
surrigebāris, surrigebāre
III sing.
surrigebātur
I plur.
surrigebāmur
II plur.
surrigebamĭni
III plur.
surrigebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
surrigar
II sing.
surrigēris, surrigēre
III sing.
surrigētur
I plur.
surrigēmur
II plur.
surrigemĭni
III plur.
surrigentur
PERFETTO
I sing.
surrectus, –a, –um sum
II sing.
surrectus, –a, –um es
III sing.
surrectus, –a, –um est
I plur.
surrecti, –ae, –a sumus
II plur.
surrecti, –ae, –a estis
III plur.
surrecti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
surrectus, –a, –um eram
II sing.
surrectus, –a, –um eras
III sing.
surrectus, –a, –um erat
I plur.
surrecti, –ae, –a eramus
II plur.
surrecti, –ae, –a eratis
III plur.
surrecti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
surrectus, –a, –um ero
II sing.
surrectus, –a, –um eris
III sing.
surrectus, –a, –um erit
I plur.
surrecti, –ae, –a erimus
II plur.
surrecti, –ae, –a eritis
III plur.
surrecti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
surrigar
II sing.
surrigāris, surrigāre
III sing.
surrigātur
I plur.
surrigāmur
II plur.
surrigamĭni
III plur.
surrigantur
IMPERFETTO
I sing.
surrigĕrer
II sing.
surrigerēris, surrigerēre
III sing.
surrigerētur
I plur.
surrigerēmur
II plur.
surrigeremĭni
III plur.
surrigerentur
PERFETTO
I sing.
surrectus, –a, –um sim
II sing.
surrectus, –a, –um sis
III sing.
surrectus, –a, –um sit
I plur.
surrecti, –ae, –a simus
II plur.
surrecti, –ae, –a sitis
III plur.
surrecti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
surrectus, –a, –um essem
II sing.
surrectus, –a, –um esses
III sing.
surrectus, –a, –um esset
I plur.
surrecti, –ae, –a essemus
II plur.
surrecti, –ae, –a essetis
III plur.
surrecti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
surrigĕre
II plur.
surrigimĭni
FUTURO
II sing.
surrigĭtor
III sing.
surrigĭtor
II plur.
–
III plur.
surriguntor
PARTICIPIO
PERFETTO
surrectus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
surrigi
PERFETTO
Singolare:
surrectus, –a, –um esse
Plurale:
surrecti, –ae, –a esse
FUTURO
surrectum esse
GERUNDIVO
surrigendus, –a, –um
SUPINO
surrectu
Vedi la forma attiva di questo lemma
surrigor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android