sŭpĕrinponor - Diatesi passiva
(sŭpĕrinpono, sŭpĕrinponis, superinpositum, sŭpĕrinponĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
sŭpĕrinponor
II sing.
sŭpĕrinponĕris, sŭpĕrinponĕre
III sing.
sŭpĕrinponĭtur
I plur.
sŭpĕrinponĭmur
II plur.
sŭpĕrinponimĭni
III plur.
sŭpĕrinponuntur
IMPERFETTO
I sing.
sŭpĕrinponēbar
II sing.
sŭpĕrinponebāris, sŭpĕrinponebāre
III sing.
sŭpĕrinponebātur
I plur.
sŭpĕrinponebāmur
II plur.
sŭpĕrinponebamĭni
III plur.
sŭpĕrinponebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
sŭpĕrinponar
II sing.
sŭpĕrinponēris, sŭpĕrinponēre
III sing.
sŭpĕrinponētur
I plur.
sŭpĕrinponēmur
II plur.
sŭpĕrinponemĭni
III plur.
sŭpĕrinponentur
PERFETTO
I sing.
superinpositus, –a, –um sum
II sing.
superinpositus, –a, –um es
III sing.
superinpositus, –a, –um est
I plur.
superinpositi, –ae, –a sumus
II plur.
superinpositi, –ae, –a estis
III plur.
superinpositi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
superinpositus, –a, –um eram
II sing.
superinpositus, –a, –um eras
III sing.
superinpositus, –a, –um erat
I plur.
superinpositi, –ae, –a eramus
II plur.
superinpositi, –ae, –a eratis
III plur.
superinpositi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
superinpositus, –a, –um ero
II sing.
superinpositus, –a, –um eris
III sing.
superinpositus, –a, –um erit
I plur.
superinpositi, –ae, –a erimus
II plur.
superinpositi, –ae, –a eritis
III plur.
superinpositi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
sŭpĕrinponar
II sing.
sŭpĕrinponāris, sŭpĕrinponāre
III sing.
sŭpĕrinponātur
I plur.
sŭpĕrinponāmur
II plur.
sŭpĕrinponamĭni
III plur.
sŭpĕrinponantur
IMPERFETTO
I sing.
sŭpĕrinponĕrer
II sing.
sŭpĕrinponerēris, sŭpĕrinponerēre
III sing.
sŭpĕrinponerētur
I plur.
sŭpĕrinponerēmur
II plur.
sŭpĕrinponeremĭni
III plur.
sŭpĕrinponerentur
PERFETTO
I sing.
superinpositus, –a, –um sim
II sing.
superinpositus, –a, –um sis
III sing.
superinpositus, –a, –um sit
I plur.
superinpositi, –ae, –a simus
II plur.
superinpositi, –ae, –a sitis
III plur.
superinpositi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
superinpositus, –a, –um essem
II sing.
superinpositus, –a, –um esses
III sing.
superinpositus, –a, –um esset
I plur.
superinpositi, –ae, –a essemus
II plur.
superinpositi, –ae, –a essetis
III plur.
superinpositi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
sŭpĕrinponĕre
II plur.
sŭpĕrinponimĭni
FUTURO
II sing.
sŭpĕrinponĭtor
III sing.
sŭpĕrinponĭtor
II plur.
–
III plur.
sŭpĕrinponuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
superinpositus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
sŭpĕrinponi
PERFETTO
Singolare:
superinpositus, –a, –um esse
Plurale:
superinpositi, –ae, –a esse
FUTURO
superinpositum esse
GERUNDIVO
sŭpĕrinponendus, –a, –um
SUPINO
superinpositu
Vedi la forma attiva di questo lemma
sŭpĕrinponor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android