suffĭcĭor - Diatesi passiva
(suffĭcĭo, suffĭcis, suffeci, suffectum, suffĭcĕre)verbo transitivo e intransitivo III coniugazione in -io
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
suffĭcĭor
II sing.
suffĭcĕris, suffĭcĕre
III sing.
suffĭcītur
I plur.
suffĭcīmur
II plur.
suffĭcimĭni
III plur.
suffĭciuntur
IMPERFETTO
I sing.
suffĭciēbar
II sing.
suffĭciebāris, suffĭciebāre
III sing.
suffĭciebātur
I plur.
suffĭciebāmur
II plur.
suffĭciebamĭni
III plur.
suffĭciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
suffĭcĭar
II sing.
suffĭciēris, suffĭciēre
III sing.
suffĭciētur
I plur.
suffĭciēmur
II plur.
suffĭciemĭni
III plur.
suffĭcientur
PERFETTO
I sing.
suffectus, –a, –um sum
II sing.
suffectus, –a, –um es
III sing.
suffectus, –a, –um est
I plur.
suffecti, –ae, –a sumus
II plur.
suffecti, –ae, –a estis
III plur.
suffecti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
suffectus, –a, –um eram
II sing.
suffectus, –a, –um eras
III sing.
suffectus, –a, –um erat
I plur.
suffecti, –ae, –a eramus
II plur.
suffecti, –ae, –a eratis
III plur.
suffecti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
suffectus, –a, –um ero
II sing.
suffectus, –a, –um eris
III sing.
suffectus, –a, –um erit
I plur.
suffecti, –ae, –a erimus
II plur.
suffecti, –ae, –a eritis
III plur.
suffecti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
suffĭcĭar
II sing.
suffĭciāris, suffĭciāre
III sing.
suffĭciātur
I plur.
suffĭciāmur
II plur.
suffĭciamĭni
III plur.
suffĭciantur
IMPERFETTO
I sing.
suffĭcĕrer
II sing.
suffĭcerēris, suffĭcerēre
III sing.
suffĭcerētur
I plur.
suffĭcerēmur
II plur.
suffĭcerēmini
III plur.
suffĭcerentur
PERFETTO
I sing.
suffectus, –a, –um sim
II sing.
suffectus, –a, –um sis
III sing.
suffectus, –a, –um sit
I plur.
suffecti, –ae, –a simus
II plur.
suffecti, –ae, –a sitis
III plur.
suffecti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
suffectus, –a, –um essem
II sing.
suffectus, –a, –um esses
III sing.
suffectus, –a, –um esset
I plur.
suffecti, –ae, –a essemus
II plur.
suffecti, –ae, –a essetis
III plur.
suffecti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
–
II plur.
–
FUTURO
II sing.
–
III sing.
–
II plur.
–
III plur.
–
PARTICIPIO
PERFETTO
suffectus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
suffĭci
PERFETTO
Singolare:
suffectus, –a, –um esse
Plurale:
suffecti, –ae, –a esse
FUTURO
suffectum esse
GERUNDIVO
suffĭciendus, –a, –um
SUPINO
suffectu
Vedi la forma attiva di questo lemma
suffĭcĭor v. tr. e intr. III coniug. in -io
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android