succipĭor - Diatesi passiva
(succipĭo, succipis, succepi, succeptum, succipĕre)verbo transitivo III coniugazione in -io
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
succipĭor
II sing.
succipĕris, succipĕre
III sing.
succipĭtur
I plur.
succipĭmur
II plur.
succipimĭni
III plur.
succipiuntur
IMPERFETTO
I sing.
succipiēbar
II sing.
succipiebāris, succipiebāre
III sing.
succipiebātur
I plur.
succipiebāmur
II plur.
succipiebamĭni
III plur.
succipiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
succipĭar
II sing.
succipiēris, succipiēre
III sing.
succipiētur
I plur.
succipiēmur
II plur.
succipiemĭni
III plur.
succipientur
PERFETTO
I sing.
succeptus, –a, –um sum
II sing.
succeptus, –a, –um es
III sing.
succeptus, –a, –um est
I plur.
succepti, –ae, –a sumus
II plur.
succepti, –ae, –a estis
III plur.
succepti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
succeptus, –a, –um eram
II sing.
succeptus, –a, –um eras
III sing.
succeptus, –a, –um erat
I plur.
succepti, –ae, –a eramus
II plur.
succepti, –ae, –a eratis
III plur.
succepti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
succeptus, –a, –um ero
II sing.
succeptus, –a, –um eris
III sing.
succeptus, –a, –um erit
I plur.
succepti, –ae, –a erimus
II plur.
succepti, –ae, –a eritis
III plur.
succepti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
succipĭar
II sing.
succipiāris, succipiāre
III sing.
succipiātur
I plur.
succipiāmur
II plur.
succipiamĭni
III plur.
succipiantur
IMPERFETTO
I sing.
succipĕrer
II sing.
succiperēris, succiperēre
III sing.
succiperētur
I plur.
succiperēmur
II plur.
succiperemĭni
III plur.
succiperentur
PERFETTO
I sing.
succeptus, –a, –um sim
II sing.
succeptus, –a, –um sis
III sing.
succeptus, –a, –um sit
I plur.
succepti, –ae, –a simus
II plur.
succepti, –ae, –a sitis
III plur.
succepti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
succeptus, –a, –um essem
II sing.
succeptus, –a, –um esses
III sing.
succeptus, –a, –um esset
I plur.
succepti, –ae, –a essemus
II plur.
succepti, –ae, –a essetis
III plur.
succepti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
–
II plur.
–
FUTURO
II sing.
–
III sing.
–
II plur.
–
III plur.
–
PARTICIPIO
PERFETTO
succeptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
succipi
PERFETTO
Singolare:
succeptus, –a, –um esse
Plurale:
succepti, –ae, –a esse
FUTURO
succeptum esse
GERUNDIVO
succipiendus, –a, –um
SUPINO
succeptu
Vedi la forma attiva di questo lemma
succipĭor v. tr. III coniug. in -io
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android