substĭtŭor - Diatesi passiva
(substĭtŭo, substĭtŭis, substitui, substitutum, substĭtŭĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
substĭtŭor
II sing.
substĭtŭĕris, substĭtŭĕre
III sing.
substĭtŭĭtur
I plur.
substĭtŭĭmur
II plur.
substĭtŭimĭni
III plur.
substĭtŭuntur
IMPERFETTO
I sing.
substĭtŭēbar
II sing.
substĭtŭebāris, substĭtŭebāre
III sing.
substĭtŭebātur
I plur.
substĭtŭebāmur
II plur.
substĭtŭebamĭni
III plur.
substĭtŭebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
substĭtŭar
II sing.
substĭtŭēris, substĭtŭēre
III sing.
substĭtŭētur
I plur.
substĭtŭēmur
II plur.
substĭtŭemĭni
III plur.
substĭtŭentur
PERFETTO
I sing.
substitutus, –a, –um sum
II sing.
substitutus, –a, –um es
III sing.
substitutus, –a, –um est
I plur.
substituti, –ae, –a sumus
II plur.
substituti, –ae, –a estis
III plur.
substituti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
substitutus, –a, –um eram
II sing.
substitutus, –a, –um eras
III sing.
substitutus, –a, –um erat
I plur.
substituti, –ae, –a eramus
II plur.
substituti, –ae, –a eratis
III plur.
substituti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
substitutus, –a, –um ero
II sing.
substitutus, –a, –um eris
III sing.
substitutus, –a, –um erit
I plur.
substituti, –ae, –a erimus
II plur.
substituti, –ae, –a eritis
III plur.
substituti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
substĭtŭar
II sing.
substĭtŭāris, substĭtŭāre
III sing.
substĭtŭātur
I plur.
substĭtŭāmur
II plur.
substĭtŭamĭni
III plur.
substĭtŭantur
IMPERFETTO
I sing.
substĭtŭĕrer
II sing.
substĭtŭerēris, substĭtŭerēre
III sing.
substĭtŭerētur
I plur.
substĭtŭerēmur
II plur.
substĭtŭeremĭni
III plur.
substĭtŭerentur
PERFETTO
I sing.
substitutus, –a, –um sim
II sing.
substitutus, –a, –um sis
III sing.
substitutus, –a, –um sit
I plur.
substituti, –ae, –a simus
II plur.
substituti, –ae, –a sitis
III plur.
substituti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
substitutus, –a, –um essem
II sing.
substitutus, –a, –um esses
III sing.
substitutus, –a, –um esset
I plur.
substituti, –ae, –a essemus
II plur.
substituti, –ae, –a essetis
III plur.
substituti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
substĭtŭĕre
II plur.
substĭtŭimĭni
FUTURO
II sing.
substĭtŭĭtor
III sing.
substĭtŭĭtor
II plur.
–
III plur.
substĭtŭuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
substitutus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
substĭtŭi
PERFETTO
Singolare:
substitutus, –a, –um esse
Plurale:
substituti, –ae, –a esse
FUTURO
substitutum esse
GERUNDIVO
substĭtŭendus, –a, –um
SUPINO
substitutu
Vedi la forma attiva di questo lemma
substĭtŭor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android