subrupĭor - Diatesi passiva
(subrupĭo, subrupis, subrupui, subreptum, subrupĕre)verbo transitivo III coniugazione in -io
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
subrupĭor
II sing.
subrupĕris, subrupĕre
III sing.
subrupĭtur
I plur.
subrupĭmur
II plur.
subrupimĭni
III plur.
subrupiuntur
IMPERFETTO
I sing.
subrupiēbar
II sing.
subrupiebāris, subrupiebāre
III sing.
subrupiebātur
I plur.
subrupiebāmur
II plur.
subrupiebamĭni
III plur.
subrupiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
subrupĭar
II sing.
subrupiēris, subrupiēre
III sing.
subrupiētur
I plur.
subrupiēmur
II plur.
subrupiemĭni
III plur.
subrupientur
PERFETTO
I sing.
subreptus, –a, –um sum
II sing.
subreptus, –a, –um es
III sing.
subreptus, –a, –um est
I plur.
subrepti, –ae, –a sumus
II plur.
subrepti, –ae, –a estis
III plur.
subrepti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subreptus, –a, –um eram
II sing.
subreptus, –a, –um eras
III sing.
subreptus, –a, –um erat
I plur.
subrepti, –ae, –a eramus
II plur.
subrepti, –ae, –a eratis
III plur.
subrepti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
subreptus, –a, –um ero
II sing.
subreptus, –a, –um eris
III sing.
subreptus, –a, –um erit
I plur.
subrepti, –ae, –a erimus
II plur.
subrepti, –ae, –a eritis
III plur.
subrepti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
subrupĭar
II sing.
subrupiāris, subrupiāre
III sing.
subrupiātur
I plur.
subrupiāmur
II plur.
subrupiamĭni
III plur.
subrupiantur
IMPERFETTO
I sing.
subrupĕrer
II sing.
subruperēris, subruperēre
III sing.
subruperētur
I plur.
subruperēmur
II plur.
subruperemĭni
III plur.
subruperentur
PERFETTO
I sing.
subreptus, –a, –um sim
II sing.
subreptus, –a, –um sis
III sing.
subreptus, –a, –um sit
I plur.
subrepti, –ae, –a simus
II plur.
subrepti, –ae, –a sitis
III plur.
subrepti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
subreptus, –a, –um essem
II sing.
subreptus, –a, –um esses
III sing.
subreptus, –a, –um esset
I plur.
subrepti, –ae, –a essemus
II plur.
subrepti, –ae, –a essetis
III plur.
subrepti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
–
II plur.
–
FUTURO
II sing.
–
III sing.
–
II plur.
–
III plur.
–
PARTICIPIO
PERFETTO
subreptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
subrupi
PERFETTO
Singolare:
subreptus, –a, –um esse
Plurale:
subrepti, –ae, –a esse
FUTURO
subreptum esse
GERUNDIVO
subrupiendus, –a, –um
SUPINO
subreptu
Vedi la forma attiva di questo lemma
subrupĭor v. tr. III coniug. in -io
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android