sublīmor - Diatesi passiva
(sublīmo, sublīmas, sublimavi, sublimatum, sublīmāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
sublīmor
II sing.
sublīmāris, sublīmāre
III sing.
sublīmātur
I plur.
sublīmāmur
II plur.
sublīmamĭni
III plur.
sublīmantur
IMPERFETTO
I sing.
sublīmābar
II sing.
sublīmabāris, sublīmabāre
III sing.
sublīmabātur
I plur.
sublīmabāmur
II plur.
sublīmabamĭni
III plur.
sublīmabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
sublīmābor
II sing.
sublīmabĕris, sublīmabĕre
III sing.
sublīmabĭtur
I plur.
sublīmabĭmur
II plur.
sublīmabimĭni
III plur.
sublīmabuntur
PERFETTO
I sing.
sublimatus, –a, –um sum
II sing.
sublimatus, –a, –um es
III sing.
sublimatus, –a, –um est
I plur.
sublimati, –ae, –a sumus
II plur.
sublimati, –ae, –a estis
III plur.
sublimati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
sublimatus, –a, –um eram
II sing.
sublimatus, –a, –um eras
III sing.
sublimatus, –a, –um erat
I plur.
sublimati, –ae, –a eramus
II plur.
sublimati, –ae, –a eratis
III plur.
sublimati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
sublimatus, –a, –um ero
II sing.
sublimatus, –a, –um eris
III sing.
sublimatus, –a, –um erit
I plur.
sublimati, –ae, –a erimus
II plur.
sublimati, –ae, –a eritis
III plur.
sublimati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
sublīmer
II sing.
sublīmēris, sublīmēre
III sing.
sublīmētur
I plur.
sublīmēmur
II plur.
sublīmemĭni
III plur.
sublīmentur
IMPERFETTO
I sing.
sublīmārer
II sing.
sublīmarēris, sublīmarēre
III sing.
sublīmarētur
I plur.
sublīmarēmur
II plur.
sublīmaremĭni
III plur.
sublīmarentur
PERFETTO
I sing.
sublimatus, –a, –um sim
II sing.
sublimatus, –a, –um sis
III sing.
sublimatus, –a, –um sit
I plur.
sublimati, –ae, –a simus
II plur.
sublimati, –ae, –a sitis
III plur.
sublimati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
sublimatus, –a, –um essem
II sing.
sublimatus, –a, –um esses
III sing.
sublimatus, –a, –um esset
I plur.
sublimati, –ae, –a essemus
II plur.
sublimati, –ae, –a essetis
III plur.
sublimati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
sublīmāre
II plur.
sublīmamĭni
FUTURO
II sing.
sublīmātor
III sing.
sublīmātor
II plur.
–
III plur.
sublīmantor
PARTICIPIO
PERFETTO
sublimatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
sublīmāri
PERFETTO
Singolare:
sublimatus, –a, –um esse
Plurale:
sublimati, –ae, –a esse
FUTURO
sublimatum esse
GERUNDIVO
sublīmandus, –a, –um
SUPINO
sublimatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
sublīmor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android