stŭpĕfīo - Diatesi attiva
(stŭpĕfĭo, stŭpĕfis, |stŭpĕfactus sum, stŭpĕfieri)verbo intransitivo anomalo
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA ATTIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
stŭpĕfĭo
II sing.
stŭpĕfis
III sing.
stŭpĕfit
I plur.
stŭpĕfīmus
II plur.
stŭpĕfītis
III plur.
stŭpĕfĭunt
IMPERFETTO
I sing.
stŭpĕfiēbam
II sing.
stŭpĕfiēbas
III sing.
stŭpĕfiēbat
I plur.
stŭpĕfiebāmus
II plur.
stŭpĕfiebātis
III plur.
stŭpĕfiēbant
FUTURO SEMPLICE
I sing.
stŭpĕfĭam
II sing.
stŭpĕfĭes
III sing.
stŭpĕfĭet
I plur.
stŭpĕfiēmus
II plur.
stŭpĕfiētis
III plur.
stŭpĕfĭent
PERFETTO
I sing.
stŭpĕfactus, –a, –um sum
II sing.
stŭpĕfactus, –a, –um es
III sing.
stŭpĕfactus, –a, –um est
I plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a sumus
II plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a estis
III plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
stŭpĕfactus, –a, –um eram
II sing.
stŭpĕfactus, –a, –um eras
III sing.
stŭpĕfactus, –a, –um erat
I plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a eramus
II plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a eratis
III plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
stŭpĕfactus, –a, –um ero
II sing.
stŭpĕfactus, –a, –um eris
III sing.
stŭpĕfactus, –a, –um erit
I plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a erimus
II plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a eritis
III plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a erunt
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
stŭpĕfĭam
II sing.
stŭpĕfĭas
III sing.
stŭpĕfĭat
I plur.
stŭpĕfiāmus
II plur.
stŭpĕfiātis
III plur.
stŭpĕfĭant
IMPERFETTO
I sing.
stŭpĕfīrem
II sing.
stŭpĕfīres
III sing.
stŭpĕfīret
I plur.
stŭpĕfirēmus
II plur.
stŭpĕfirētis
III plur.
stŭpĕfīrent
PERFETTO
I sing.
stŭpĕfactus, –a, –um sim
II sing.
stŭpĕfactus, –a, –um sis
III sing.
stŭpĕfactus, –a, –um sit
I plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a simus
II plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a sitis
III plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
stŭpĕfactus, –a, –um essem
II sing.
stŭpĕfactus, –a, –um esses
III sing.
stŭpĕfactus, –a, –um esset
I plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a essemus
II plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a essetis
III plur.
stŭpĕfacti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
stŭpĕfi
II plur.
stŭpĕfīte
FUTURO
II sing.
stŭpĕfīto
III sing.
stŭpĕfīto
II plur.
stŭpĕfitōte
III plur.
–
PARTICIPIO
PRESENTE
–
FUTURO
stŭpĕfactūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
stŭpĕfactum
Passivo:
stŭpĕfactu
INFINITO
PRESENTE
stŭpĕfieri
PERFETTO
Singolare:
stŭpĕfactus, –a, –um esse
Plurale:
stŭpĕfacti, –ae, –a esse
FUTURO
Attivo:
stŭpĕfuturūm, –am, –ūm esse, stŭpĕfore
Passivo:
stupefacūm, –as, –a esse
GERUNDIO
Genitivo:
–
Dativo:
–
Accusativo:
–
Ablativo:
–
GERUNDIVO
stupefaciendus, –a, –um
stŭpĕfīo v. intr. an.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android