spīcŭlor - Diatesi passiva
(spīcŭlo, spīcŭlas, spiculavi, spiculatum, spīcŭlāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
spīcŭlor
II sing.
spīcŭlāris, spīcŭlāre
III sing.
spīcŭlātur
I plur.
spīcŭlāmur
II plur.
spīcŭlamĭni
III plur.
spīcŭlantur
IMPERFETTO
I sing.
spīcŭlābar
II sing.
spīcŭlabāris, spīcŭlabāre
III sing.
spīcŭlabātur
I plur.
spīcŭlabāmur
II plur.
spīcŭlabamĭni
III plur.
spīcŭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
spīcŭlābor
II sing.
spīcŭlabĕris, spīcŭlabĕre
III sing.
spīcŭlabĭtur
I plur.
spīcŭlabĭmur
II plur.
spīcŭlabimĭni
III plur.
spīcŭlabuntur
PERFETTO
I sing.
spiculatus, –a, –um sum
II sing.
spiculatus, –a, –um es
III sing.
spiculatus, –a, –um est
I plur.
spiculati, –ae, –a sumus
II plur.
spiculati, –ae, –a estis
III plur.
spiculati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
spiculatus, –a, –um eram
II sing.
spiculatus, –a, –um eras
III sing.
spiculatus, –a, –um erat
I plur.
spiculati, –ae, –a eramus
II plur.
spiculati, –ae, –a eratis
III plur.
spiculati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
spiculatus, –a, –um ero
II sing.
spiculatus, –a, –um eris
III sing.
spiculatus, –a, –um erit
I plur.
spiculati, –ae, –a erimus
II plur.
spiculati, –ae, –a eritis
III plur.
spiculati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
spīcŭler
II sing.
spīcŭlēris, spīcŭlēre
III sing.
spīcŭlētur
I plur.
spīcŭlēmur
II plur.
spīcŭlemĭni
III plur.
spīcŭlentur
IMPERFETTO
I sing.
spīcŭlārer
II sing.
spīcŭlarēris, spīcŭlarēre
III sing.
spīcŭlarētur
I plur.
spīcŭlarēmur
II plur.
spīcŭlaremĭni
III plur.
spīcŭlarentur
PERFETTO
I sing.
spiculatus, –a, –um sim
II sing.
spiculatus, –a, –um sis
III sing.
spiculatus, –a, –um sit
I plur.
spiculati, –ae, –a simus
II plur.
spiculati, –ae, –a sitis
III plur.
spiculati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
spiculatus, –a, –um essem
II sing.
spiculatus, –a, –um esses
III sing.
spiculatus, –a, –um esset
I plur.
spiculati, –ae, –a essemus
II plur.
spiculati, –ae, –a essetis
III plur.
spiculati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
spīcŭlāre
II plur.
spīcŭlamĭni
FUTURO
II sing.
spīcŭlātor
III sing.
spīcŭlātor
II plur.
–
III plur.
spīcŭlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
spiculatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
spīcŭlāri
PERFETTO
Singolare:
spiculatus, –a, –um esse
Plurale:
spiculati, –ae, –a esse
FUTURO
spiculatum esse
GERUNDIVO
spīcŭlandus, –a, –um
SUPINO
spiculatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
spīcŭlor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android