sermōcĭnor - Diatesi attiva

(sermōcĭnor, sermōcĭnāris, sermocinatus sum, sermōcĭnāri)

verbo intransitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
sermōcĭnor
II sing.
sermōcĭnāris, sermōcĭnāre
III sing.
sermōcĭnātur
I plur.
sermōcĭnāmur
II plur.
sermōcĭnamĭni
III plur.
sermōcĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
sermōcĭnābar
II sing.
sermōcĭnabāris, sermōcĭnabāre
III sing.
sermōcĭnabātur
I plur.
sermōcĭnabāmus
II plur.
sermōcĭnabamĭni
III plur.
sermōcĭnantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
sermōcĭnābor
II sing.
sermōcĭnabĕris, sermōcĭnabĕre
III sing.
sermōcĭnabĭtur
I plur.
sermōcĭnabĭmur
II plur.
sermōcĭnabimĭni
III plur.
sermōcĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
sermocinatus, –a, –um sum
II sing.
sermocinatus, –a, –um es
III sing.
sermocinatus, –a, –um est
I plur.
sermocinati, –ae, –a sumus
II plur.
sermocinati, –ae, –a estis
III plur.
sermocinati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
sermocinatus, –a, –um eram
II sing.
sermocinatus, –a, –um eras
III sing.
sermocinatus, –a, –um erat
I plur.
sermocinati, –ae, –a eramus
II plur.
sermocinati, –ae, –a eratis
III plur.
sermocinati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
sermocinatus, –a, –um ero
II sing.
sermocinatus, –a, –um eris
III sing.
sermocinatus, –a, –um erit
I plur.
sermocinati, –ae, –a erimus
II plur.
sermocinati, –ae, –a eritis
III plur.
sermocinati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
sermōcĭner
II sing.
sermōcĭnēris, sermōcĭnēre
III sing.
sermōcĭnētur
I plur.
sermōcĭnēmur
II plur.
sermōcĭnemĭni
III plur.
sermōcĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
sermōcĭnārer
II sing.
sermōcĭnarēris, sermōcĭnarēre
III sing.
sermōcĭnarētur
I plur.
sermōcĭnāremur
II plur.
sermōcĭnaremĭni
III plur.
sermōcĭnarentur
PERFETTO
I sing.
sermocinatus, –a, –um sim
II sing.
sermocinatus, –a, –um sis
III sing.
sermocinatus, –a, –um sit
I plur.
sermocinati, –ae, –a simus
II plur.
sermocinati, –ae, –a sitis
III plur.
sermocinati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
sermocinatus, –a, –um essem
II sing.
sermocinatus, –a, –um esses
III sing.
sermocinatus, –a, –um esset
I plur.
sermocinati, –ae, –a essemus
II plur.
sermocinati, –ae, –a essetis
III plur.
sermocinati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
sermōcĭnāre
II plur.
sermōcĭnamĭni
FUTURO
II sing.
sermōcĭnātor
III sing.
sermōcĭnātor
II plur.
III plur.
sermōcĭnantor
INFINITO
PRESENTE
sermōcĭnāri
PERFETTO
Singolare:
sermocinatus, –a, –um esse
Plurale:
sermocinati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
sermocinatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
sermocinatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
sermōcĭnans, –antis
FUTURO
sermocinatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
sermocinatum
Passivo:
GERUNDIO
Genitivo:
sermōcĭnandi
Dativo:
sermōcĭnando
Accusativo:
sermōcĭnandum
Ablativo:
sermōcĭnando
GERUNDIVO






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:SERMOCINOR100}}