ructuor - Diatesi passiva
(ructuo, ructuas, ructuavi, ructuatum, ructuāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ructuor
II sing.
ructuāris, ructuāre
III sing.
ructuātur
I plur.
ructuāmur
II plur.
ructuamĭni
III plur.
ructuantur
IMPERFETTO
I sing.
ructuābar
II sing.
ructuabāris, ructuabāre
III sing.
ructuabātur
I plur.
ructuabāmur
II plur.
ructuabamĭni
III plur.
ructuabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ructuābor
II sing.
ructuabĕris, ructuabĕre
III sing.
ructuabĭtur
I plur.
ructuabĭmur
II plur.
ructuabimĭni
III plur.
ructuabuntur
PERFETTO
I sing.
ructuatus, –a, –um sum
II sing.
ructuatus, –a, –um es
III sing.
ructuatus, –a, –um est
I plur.
ructuati, –ae, –a sumus
II plur.
ructuati, –ae, –a estis
III plur.
ructuati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ructuatus, –a, –um eram
II sing.
ructuatus, –a, –um eras
III sing.
ructuatus, –a, –um erat
I plur.
ructuati, –ae, –a eramus
II plur.
ructuati, –ae, –a eratis
III plur.
ructuati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
ructuatus, –a, –um ero
II sing.
ructuatus, –a, –um eris
III sing.
ructuatus, –a, –um erit
I plur.
ructuati, –ae, –a erimus
II plur.
ructuati, –ae, –a eritis
III plur.
ructuati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ructuer
II sing.
ructuēris, ructuēre
III sing.
ructuētur
I plur.
ructuēmur
II plur.
ructuemĭni
III plur.
ructuentur
IMPERFETTO
I sing.
ructuārer
II sing.
ructuarēris, ructuarēre
III sing.
ructuarētur
I plur.
ructuarēmur
II plur.
ructuaremĭni
III plur.
ructuarentur
PERFETTO
I sing.
ructuatus, –a, –um sim
II sing.
ructuatus, –a, –um sis
III sing.
ructuatus, –a, –um sit
I plur.
ructuati, –ae, –a simus
II plur.
ructuati, –ae, –a sitis
III plur.
ructuati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ructuatus, –a, –um essem
II sing.
ructuatus, –a, –um esses
III sing.
ructuatus, –a, –um esset
I plur.
ructuati, –ae, –a essemus
II plur.
ructuati, –ae, –a essetis
III plur.
ructuati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ructuāre
II plur.
ructuamĭni
FUTURO
II sing.
ructuātor
III sing.
ructuātor
II plur.
–
III plur.
ructuantor
PARTICIPIO
PERFETTO
ructuatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ructuāri
PERFETTO
Singolare:
ructuatus, –a, –um esse
Plurale:
ructuati, –ae, –a esse
FUTURO
ructuatum esse
GERUNDIVO
ructuandus, –a, –um
SUPINO
ructuatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
ructuor v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android