Donazione

ructābundus

(ructabundus, ructabundă, ructabundum)

aggettivo I classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
ructabundus
Gen.
ructabundi
Dat.
ructabundo
Acc.
ructabundum
Abl.
ructabundo
Voc.
ructabunde
PLURALE
Nom.
ructabundi
Gen.
ructabundōrum
Dat.
ructabundis
Acc.
ructabundos
Abl.
ructabundis
Voc.
ructabundi
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
ructabundă
Gen.
ructabundae
Dat.
ructabundae
Acc.
ructabundam
Abl.
ructabundā
Voc.
ructabundă
PLURALE
Nom.
ructabundae
Gen.
ructabundārum
Dat.
ructabundis
Acc.
ructabundas
Abl.
ructabundis
Voc.
ructabundae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
ructabundum
Gen.
ructabundi
Dat.
ructabundo
Acc.
ructabundum
Abl.
ructabundo
Voc.
ructabundum
PLURALE
Nom.
ructabunda
Gen.
ructabundōrum
Dat.
ructabundis
Acc.
ructabunda
Abl.
ructabundis
Voc.
ructabunda

‹ rŭbus
ructāmĕn ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
rŭbrīca sost. femm. I decl.
rŭbrīcātus agg. I cl.
rŭbrīcōsus agg. I cl.
rŭbrus agg. I cl.
rŭbus sost. masch. II decl.
ructābundus agg. I cl.
ructāmĕn Sost. nt. III decl.
ructans agg. part. pres. II cl.
ructātrix sost. femm. III decl.
ructatūrūs agg. part. fut.
ructātŭs sost. masch. IV decl.
ructatus agg. part. perf. I cl.
ructatus agg. inf. perf.
ructo v. tr. e intr. I coniug.
ructor v. tr. e intr. I coniug.
ructor v. tr. dep. I coniug.
ructuans agg. part. pres. II cl.
ructŭātĭo sost. femm. III decl.
ructuatūrūs agg. part. fut.
ructuatus agg. part. perf. I cl.
{{ID:RUCTABUNDUS100}}
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android