rŏgĭtor - Diatesi passiva
(rŏgĭto, rŏgĭtas, rogitavi, rogitatum, rŏgĭtāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
rŏgĭtor
II sing.
rŏgĭtāris, rŏgĭtāre
III sing.
rŏgĭtātur
I plur.
rŏgĭtāmur
II plur.
rŏgĭtamĭni
III plur.
rŏgĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
rŏgĭtābar
II sing.
rŏgĭtabāris, rŏgĭtabāre
III sing.
rŏgĭtabātur
I plur.
rŏgĭtabāmur
II plur.
rŏgĭtabamĭni
III plur.
rŏgĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
rŏgĭtābor
II sing.
rŏgĭtabĕris, rŏgĭtabĕre
III sing.
rŏgĭtabĭtur
I plur.
rŏgĭtabĭmur
II plur.
rŏgĭtabimĭni
III plur.
rŏgĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
rogitatus, –a, –um sum
II sing.
rogitatus, –a, –um es
III sing.
rogitatus, –a, –um est
I plur.
rogitati, –ae, –a sumus
II plur.
rogitati, –ae, –a estis
III plur.
rogitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
rogitatus, –a, –um eram
II sing.
rogitatus, –a, –um eras
III sing.
rogitatus, –a, –um erat
I plur.
rogitati, –ae, –a eramus
II plur.
rogitati, –ae, –a eratis
III plur.
rogitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
rogitatus, –a, –um ero
II sing.
rogitatus, –a, –um eris
III sing.
rogitatus, –a, –um erit
I plur.
rogitati, –ae, –a erimus
II plur.
rogitati, –ae, –a eritis
III plur.
rogitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
rŏgĭter
II sing.
rŏgĭtēris, rŏgĭtēre
III sing.
rŏgĭtētur
I plur.
rŏgĭtēmur
II plur.
rŏgĭtemĭni
III plur.
rŏgĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
rŏgĭtārer
II sing.
rŏgĭtarēris, rŏgĭtarēre
III sing.
rŏgĭtarētur
I plur.
rŏgĭtarēmur
II plur.
rŏgĭtaremĭni
III plur.
rŏgĭtarentur
PERFETTO
I sing.
rogitatus, –a, –um sim
II sing.
rogitatus, –a, –um sis
III sing.
rogitatus, –a, –um sit
I plur.
rogitati, –ae, –a simus
II plur.
rogitati, –ae, –a sitis
III plur.
rogitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
rogitatus, –a, –um essem
II sing.
rogitatus, –a, –um esses
III sing.
rogitatus, –a, –um esset
I plur.
rogitati, –ae, –a essemus
II plur.
rogitati, –ae, –a essetis
III plur.
rogitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
rŏgĭtāre
II plur.
rŏgĭtamĭni
FUTURO
II sing.
rŏgĭtātor
III sing.
rŏgĭtātor
II plur.
–
III plur.
rŏgĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
rogitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
rŏgĭtāri
PERFETTO
Singolare:
rogitatus, –a, –um esse
Plurale:
rogitati, –ae, –a esse
FUTURO
rogitatum esse
GERUNDIVO
rŏgĭtandus, –a, –um
SUPINO
rogitatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
rŏgĭtor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android