rĕfercĭor - Diatesi passiva
(rĕfercĭo, rĕfercis, refersi, refertum, rĕfercīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
rĕfercĭor
II sing.
rĕfercīris, rĕfercīre
III sing.
rĕfercītur
I plur.
rĕfercīmur
II plur.
rĕfercimĭni
III plur.
rĕferciuntur
IMPERFETTO
I sing.
rĕferciēbar
II sing.
rĕferciebāris, rĕferciebāre
III sing.
rĕferciebātur
I plur.
rĕferciebāmur
II plur.
rĕferciebamĭni
III plur.
rĕferciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
rĕfercĭar
II sing.
rĕferciēris, rĕferciēre
III sing.
rĕferciētur
I plur.
rĕferciēmur
II plur.
rĕferciemĭni
III plur.
rĕfercientur
PERFETTO
I sing.
refertus, –a, –um sum
II sing.
refertus, –a, –um es
III sing.
refertus, –a, –um est
I plur.
referti, –ae, –a sumus
II plur.
referti, –ae, –a estis
III plur.
referti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
refertus, –a, –um eram
II sing.
refertus, –a, –um eras
III sing.
refertus, –a, –um erat
I plur.
referti, –ae, –a eramus
II plur.
referti, –ae, –a eratis
III plur.
referti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
refertus, –a, –um ero
II sing.
refertus, –a, –um eris
III sing.
refertus, –a, –um erit
I plur.
referti, –ae, –a erimus
II plur.
referti, –ae, –a eritis
III plur.
referti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
rĕfercĭar
II sing.
rĕferciāris, rĕferciāre
III sing.
rĕferciātur
I plur.
rĕferciāmur
II plur.
rĕferciamĭni
III plur.
rĕferciantur
IMPERFETTO
I sing.
rĕfercīrer
II sing.
rĕfercirēris, refersirēre
III sing.
rĕfercirētur
I plur.
rĕfercirēmur
II plur.
rĕfercirēmini
III plur.
rĕfercirentur
PERFETTO
I sing.
refertus, –a, –um sim
II sing.
refertus, –a, –um sis
III sing.
refertus, –a, –um sit
I plur.
referti, –ae, –a simus
II plur.
referti, –ae, –a sitis
III plur.
referti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
refertus, –a, –um essem
II sing.
refertus, –a, –um esses
III sing.
refertus, –a, –um esset
I plur.
referti, –ae, –a essemus
II plur.
referti, –ae, –a essetis
III plur.
referti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
rĕfercīre
II plur.
rĕfercimĭni
FUTURO
II sing.
rĕfercītor
III sing.
rĕfercītor
II plur.
–
III plur.
rĕferciuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
refertus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
rĕfercīri
PERFETTO
Singolare:
refertus, –a, –um esse
Plurale:
referti, –ae, –a esse
FUTURO
refertum esse
GERUNDIVO
rĕferciendus, –a, –um
SUPINO
refertu
Vedi la forma attiva di questo lemma
rĕfercĭor v. tr. IV coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android