rĕfarcĭor - Diatesi passiva
(rĕfarcĭo, rĕfarcis, refarsi, refartum, rĕfarcīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
rĕfarcĭor
II sing.
rĕfarcīris, rĕfarcīre
III sing.
rĕfarcītur
I plur.
rĕfarcīmur
II plur.
rĕfarcimĭni
III plur.
rĕfarciuntur
IMPERFETTO
I sing.
rĕfarciēbar
II sing.
rĕfarciebāris, rĕfarciebāre
III sing.
rĕfarciebātur
I plur.
rĕfarciebāmur
II plur.
rĕfarciebamĭni
III plur.
rĕfarciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
rĕfarcĭar
II sing.
rĕfarciēris, rĕfarciēre
III sing.
rĕfarciētur
I plur.
rĕfarciēmur
II plur.
rĕfarciemĭni
III plur.
rĕfarcientur
PERFETTO
I sing.
refartus, –a, –um sum
II sing.
refartus, –a, –um es
III sing.
refartus, –a, –um est
I plur.
refarti, –ae, –a sumus
II plur.
refarti, –ae, –a estis
III plur.
refarti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
refartus, –a, –um eram
II sing.
refartus, –a, –um eras
III sing.
refartus, –a, –um erat
I plur.
refarti, –ae, –a eramus
II plur.
refarti, –ae, –a eratis
III plur.
refarti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
refartus, –a, –um ero
II sing.
refartus, –a, –um eris
III sing.
refartus, –a, –um erit
I plur.
refarti, –ae, –a erimus
II plur.
refarti, –ae, –a eritis
III plur.
refarti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
rĕfarcĭar
II sing.
rĕfarciāris, rĕfarciāre
III sing.
rĕfarciātur
I plur.
rĕfarciāmur
II plur.
rĕfarciamĭni
III plur.
rĕfarciantur
IMPERFETTO
I sing.
rĕfarcīrer
II sing.
rĕfarcirēris, refarsirēre
III sing.
rĕfarcirētur
I plur.
rĕfarcirēmur
II plur.
rĕfarcirēmini
III plur.
rĕfarcirentur
PERFETTO
I sing.
refartus, –a, –um sim
II sing.
refartus, –a, –um sis
III sing.
refartus, –a, –um sit
I plur.
refarti, –ae, –a simus
II plur.
refarti, –ae, –a sitis
III plur.
refarti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
refartus, –a, –um essem
II sing.
refartus, –a, –um esses
III sing.
refartus, –a, –um esset
I plur.
refarti, –ae, –a essemus
II plur.
refarti, –ae, –a essetis
III plur.
refarti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
rĕfarcīre
II plur.
rĕfarcimĭni
FUTURO
II sing.
rĕfarcītor
III sing.
rĕfarcītor
II plur.
–
III plur.
rĕfarciuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
refartus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
rĕfarcīri
PERFETTO
Singolare:
refartus, –a, –um esse
Plurale:
refarti, –ae, –a esse
FUTURO
refartum esse
GERUNDIVO
rĕfarciendus, –a, –um
SUPINO
refartu
Vedi la forma attiva di questo lemma
rĕfarcĭor v. tr. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android