pūplĭcor - Diatesi passiva
(pūplĭco, pūplĭcas, puplicavi, puplicatum, pūplĭcāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
pūplĭcor
II sing.
pūplĭcāris, pūplĭcāre
III sing.
pūplĭcātur
I plur.
pūplĭcāmur
II plur.
pūplĭcamĭni
III plur.
pūplĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
pūplĭcābar
II sing.
pūplĭcabāris, pūplĭcabāre
III sing.
pūplĭcabātur
I plur.
pūplĭcabāmur
II plur.
pūplĭcabamĭni
III plur.
pūplĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
pūplĭcābor
II sing.
pūplĭcabĕris, pūplĭcabĕre
III sing.
pūplĭcabĭtur
I plur.
pūplĭcabĭmur
II plur.
pūplĭcabimĭni
III plur.
pūplĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
puplicatus, –a, –um sum
II sing.
puplicatus, –a, –um es
III sing.
puplicatus, –a, –um est
I plur.
puplicati, –ae, –a sumus
II plur.
puplicati, –ae, –a estis
III plur.
puplicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
puplicatus, –a, –um eram
II sing.
puplicatus, –a, –um eras
III sing.
puplicatus, –a, –um erat
I plur.
puplicati, –ae, –a eramus
II plur.
puplicati, –ae, –a eratis
III plur.
puplicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
puplicatus, –a, –um ero
II sing.
puplicatus, –a, –um eris
III sing.
puplicatus, –a, –um erit
I plur.
puplicati, –ae, –a erimus
II plur.
puplicati, –ae, –a eritis
III plur.
puplicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
pūplĭcer
II sing.
pūplĭcēris, pūplĭcēre
III sing.
pūplĭcētur
I plur.
pūplĭcēmur
II plur.
pūplĭcemĭni
III plur.
pūplĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
pūplĭcārer
II sing.
pūplĭcarēris, pūplĭcarēre
III sing.
pūplĭcarētur
I plur.
pūplĭcarēmur
II plur.
pūplĭcaremĭni
III plur.
pūplĭcarentur
PERFETTO
I sing.
puplicatus, –a, –um sim
II sing.
puplicatus, –a, –um sis
III sing.
puplicatus, –a, –um sit
I plur.
puplicati, –ae, –a simus
II plur.
puplicati, –ae, –a sitis
III plur.
puplicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
puplicatus, –a, –um essem
II sing.
puplicatus, –a, –um esses
III sing.
puplicatus, –a, –um esset
I plur.
puplicati, –ae, –a essemus
II plur.
puplicati, –ae, –a essetis
III plur.
puplicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
pūplĭcāre
II plur.
pūplĭcamĭni
FUTURO
II sing.
pūplĭcātor
III sing.
pūplĭcātor
II plur.
–
III plur.
pūplĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
puplicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
pūplĭcāri
PERFETTO
Singolare:
puplicatus, –a, –um esse
Plurale:
puplicati, –ae, –a esse
FUTURO
puplicatum esse
GERUNDIVO
pūplĭcandus, –a, –um
SUPINO
puplicatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
pūplĭcor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android