prōvŏcor - Diatesi passiva
(prōvŏco, prōvŏcas, provocavi, provocatum, prōvŏcāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
prōvŏcor
II sing.
prōvŏcāris, prōvŏcāre
III sing.
prōvŏcātur
I plur.
prōvŏcāmur
II plur.
prōvŏcamĭni
III plur.
prōvŏcantur
IMPERFETTO
I sing.
prōvŏcābar
II sing.
prōvŏcabāris, prōvŏcabāre
III sing.
prōvŏcabātur
I plur.
prōvŏcabāmur
II plur.
prōvŏcabamĭni
III plur.
prōvŏcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
prōvŏcābor
II sing.
prōvŏcabĕris, prōvŏcabĕre
III sing.
prōvŏcabĭtur
I plur.
prōvŏcabĭmur
II plur.
prōvŏcabimĭni
III plur.
prōvŏcabuntur
PERFETTO
I sing.
provocatus, –a, –um sum
II sing.
provocatus, –a, –um es
III sing.
provocatus, –a, –um est
I plur.
provocati, –ae, –a sumus
II plur.
provocati, –ae, –a estis
III plur.
provocati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
provocatus, –a, –um eram
II sing.
provocatus, –a, –um eras
III sing.
provocatus, –a, –um erat
I plur.
provocati, –ae, –a eramus
II plur.
provocati, –ae, –a eratis
III plur.
provocati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
provocatus, –a, –um ero
II sing.
provocatus, –a, –um eris
III sing.
provocatus, –a, –um erit
I plur.
provocati, –ae, –a erimus
II plur.
provocati, –ae, –a eritis
III plur.
provocati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
prōvŏcer
II sing.
prōvŏcēris, prōvŏcēre
III sing.
prōvŏcētur
I plur.
prōvŏcēmur
II plur.
prōvŏcemĭni
III plur.
prōvŏcentur
IMPERFETTO
I sing.
prōvŏcārer
II sing.
prōvŏcarēris, prōvŏcarēre
III sing.
prōvŏcarētur
I plur.
prōvŏcarēmur
II plur.
prōvŏcaremĭni
III plur.
prōvŏcarentur
PERFETTO
I sing.
provocatus, –a, –um sim
II sing.
provocatus, –a, –um sis
III sing.
provocatus, –a, –um sit
I plur.
provocati, –ae, –a simus
II plur.
provocati, –ae, –a sitis
III plur.
provocati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
provocatus, –a, –um essem
II sing.
provocatus, –a, –um esses
III sing.
provocatus, –a, –um esset
I plur.
provocati, –ae, –a essemus
II plur.
provocati, –ae, –a essetis
III plur.
provocati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
prōvŏcāre
II plur.
prōvŏcamĭni
FUTURO
II sing.
prōvŏcātor
III sing.
prōvŏcātor
II plur.
–
III plur.
prōvŏcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
provocatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
prōvŏcāri
PERFETTO
Singolare:
provocatus, –a, –um esse
Plurale:
provocati, –ae, –a esse
FUTURO
provocatum esse
GERUNDIVO
prōvŏcandus, –a, –um
SUPINO
provocatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
prōvŏcor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android