prōvĭdĕor - Diatesi passiva
(prōvĭdĕo, prōvĭdes, providi, provisum, prōvĭdēre)verbo transitivo e intransitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
prōvĭdĕor
II sing.
prōvĭdēris, prōvĭdēre
III sing.
prōvĭdētur
I plur.
prōvĭdēmur
II plur.
prōvĭdemĭni
III plur.
prōvĭdentur
IMPERFETTO
I sing.
prōvĭdēbar
II sing.
prōvĭdebāris, prōvĭdebāre
III sing.
prōvĭdebātur
I plur.
prōvĭdebāmur
II plur.
prōvĭdebamĭni
III plur.
prōvĭdebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
prōvĭdēbor
II sing.
prōvĭdebĕris, prōvĭdebĕre
III sing.
prōvĭdebĭtur
I plur.
prōvĭdebĭmur
II plur.
prōvĭdebimĭni
III plur.
prōvĭdebuntur
PERFETTO
I sing.
provisus, –a, –um sum
II sing.
provisus, –a, –um es
III sing.
provisus, –a, –um est
I plur.
provisi, –ae, –a sumus
II plur.
provisi, –ae, –a estis
III plur.
provisi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
provisus, –a, –um eram
II sing.
provisus, –a, –um eras
III sing.
provisus, –a, –um erat
I plur.
provisi, –ae, –a eramus
II plur.
provisi, –ae, –a eratis
III plur.
provisi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
provisus, –a, –um ero
II sing.
provisus, –a, –um eris
III sing.
provisus, –a, –um erit
I plur.
provisi, –ae, –a erimus
II plur.
provisi, –ae, –a eritis
III plur.
provisi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
prōvĭdĕar
II sing.
prōvĭdeāris, prōvĭdeāre
III sing.
prōvĭdeātur
I plur.
prōvĭdeāmur
II plur.
prōvĭdeamĭni
III plur.
prōvĭdeantur
IMPERFETTO
I sing.
prōvĭdērer
II sing.
prōvĭderēris, prōvĭderēre
III sing.
prōvĭderētur
I plur.
prōvĭderēmur
II plur.
prōvĭderemĭni
III plur.
prōvĭderentur
PERFETTO
I sing.
provisus, –a, –um sim
II sing.
provisus, –a, –um sis
III sing.
provisus, –a, –um sit
I plur.
provisi, –ae, –a simus
II plur.
provisi, –ae, –a sitis
III plur.
provisi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
provisus, –a, –um essem
II sing.
provisus, –a, –um esses
III sing.
provisus, –a, –um esset
I plur.
provisi, –ae, –a essemus
II plur.
provisi, –ae, –a essetis
III plur.
provisi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
prōvĭdēre
II plur.
prōvĭdemĭni
FUTURO
II sing.
prōvĭdētor
III sing.
prōvĭdētor
II plur.
–
III plur.
prōvĭdentor
PARTICIPIO
PERFETTO
provisus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
prōvĭdēri
PERFETTO
Singolare:
provisus, –a, –um esse
Plurale:
provisi, –ae, –a esse
FUTURO
provisum esse
GERUNDIVO
prōvĭdendus, –a, –um
SUPINO
provisu
Vedi la forma attiva di questo lemma
prōvĭdĕor v. tr. e intr. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android