prōmor - Diatesi passiva
(prōmo, prōmis, prompsi, promptum, prōmĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
prōmor
II sing.
prōmĕris, prōmĕre
III sing.
prōmĭtur
I plur.
prōmĭmur
II plur.
prōmimĭni
III plur.
prōmuntur
IMPERFETTO
I sing.
prōmēbar
II sing.
prōmebāris, prōmebāre
III sing.
prōmebātur
I plur.
prōmebāmur
II plur.
prōmebamĭni
III plur.
prōmebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
prōmar
II sing.
prōmēris, prōmēre
III sing.
prōmētur
I plur.
prōmēmur
II plur.
prōmemĭni
III plur.
prōmentur
PERFETTO
I sing.
promptus, –a, –um sum
II sing.
promptus, –a, –um es
III sing.
promptus, –a, –um est
I plur.
prompti, –ae, –a sumus
II plur.
prompti, –ae, –a estis
III plur.
prompti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
promptus, –a, –um eram
II sing.
promptus, –a, –um eras
III sing.
promptus, –a, –um erat
I plur.
prompti, –ae, –a eramus
II plur.
prompti, –ae, –a eratis
III plur.
prompti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
promptus, –a, –um ero
II sing.
promptus, –a, –um eris
III sing.
promptus, –a, –um erit
I plur.
prompti, –ae, –a erimus
II plur.
prompti, –ae, –a eritis
III plur.
prompti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
prōmar
II sing.
prōmāris, prōmāre
III sing.
prōmātur
I plur.
prōmāmur
II plur.
prōmamĭni
III plur.
prōmantur
IMPERFETTO
I sing.
prōmĕrer
II sing.
prōmerēris, prōmerēre
III sing.
prōmerētur
I plur.
prōmerēmur
II plur.
prōmeremĭni
III plur.
prōmerentur
PERFETTO
I sing.
promptus, –a, –um sim
II sing.
promptus, –a, –um sis
III sing.
promptus, –a, –um sit
I plur.
prompti, –ae, –a simus
II plur.
prompti, –ae, –a sitis
III plur.
prompti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
promptus, –a, –um essem
II sing.
promptus, –a, –um esses
III sing.
promptus, –a, –um esset
I plur.
prompti, –ae, –a essemus
II plur.
prompti, –ae, –a essetis
III plur.
prompti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
prōmĕre
II plur.
prōmimĭni
FUTURO
II sing.
prōmĭtor
III sing.
prōmĭtor
II plur.
–
III plur.
prōmuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
promptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
prōmi
PERFETTO
Singolare:
promptus, –a, –um esse
Plurale:
prompti, –ae, –a esse
FUTURO
promptum esse
GERUNDIVO
prōmendus, –a, –um
SUPINO
promptu
Vedi la forma attiva di questo lemma
prōmor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android