prōmor - Diatesi passiva

(prōmo, prōmis, prompsi, promptum, prōmĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
prōmor
II sing.
prōmĕris, prōmĕre
III sing.
prōmĭtur
I plur.
prōmĭmur
II plur.
prōmimĭni
III plur.
prōmuntur
IMPERFETTO
I sing.
prōmēbar
II sing.
prōmebāris, prōmebāre
III sing.
prōmebātur
I plur.
prōmebāmur
II plur.
prōmebamĭni
III plur.
prōmebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
prōmar
II sing.
prōmēris, prōmēre
III sing.
prōmētur
I plur.
prōmēmur
II plur.
prōmemĭni
III plur.
prōmentur
PERFETTO
I sing.
promptus, –a, –um sum
II sing.
promptus, –a, –um es
III sing.
promptus, –a, –um est
I plur.
prompti, –ae, –a sumus
II plur.
prompti, –ae, –a estis
III plur.
prompti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
promptus, –a, –um eram
II sing.
promptus, –a, –um eras
III sing.
promptus, –a, –um erat
I plur.
prompti, –ae, –a eramus
II plur.
prompti, –ae, –a eratis
III plur.
prompti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
promptus, –a, –um ero
II sing.
promptus, –a, –um eris
III sing.
promptus, –a, –um erit
I plur.
prompti, –ae, –a erimus
II plur.
prompti, –ae, –a eritis
III plur.
prompti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
prōmar
II sing.
prōmāris, prōmāre
III sing.
prōmātur
I plur.
prōmāmur
II plur.
prōmamĭni
III plur.
prōmantur
IMPERFETTO
I sing.
prōmĕrer
II sing.
prōmerēris, prōmerēre
III sing.
prōmerētur
I plur.
prōmerēmur
II plur.
prōmeremĭni
III plur.
prōmerentur
PERFETTO
I sing.
promptus, –a, –um sim
II sing.
promptus, –a, –um sis
III sing.
promptus, –a, –um sit
I plur.
prompti, –ae, –a simus
II plur.
prompti, –ae, –a sitis
III plur.
prompti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
promptus, –a, –um essem
II sing.
promptus, –a, –um esses
III sing.
promptus, –a, –um esset
I plur.
prompti, –ae, –a essemus
II plur.
prompti, –ae, –a essetis
III plur.
prompti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
prōmĕre
II plur.
prōmimĭni
FUTURO
II sing.
prōmĭtor
III sing.
prōmĭtor
II plur.
III plur.
prōmuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
promptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
prōmi
PERFETTO
Singolare:
promptus, –a, –um esse
Plurale:
prompti, –ae, –a esse
FUTURO
promptum esse
GERUNDIVO
prōmendus, –a, –um
SUPINO
promptu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PROMOR100}}
---CACHE---