prōdīcor - Diatesi passiva

(prōdīco, prōdīcis, prodixi, prodictum, prōdīcĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
prōdīcor
II sing.
prōdīcĕris, prōdīcĕre
III sing.
prōdīcĭtur
I plur.
prōdīcĭmur
II plur.
prōdīcimĭni
III plur.
prōdīcuntur
IMPERFETTO
I sing.
prōdīcēbar
II sing.
prōdīcebāris, prōdīcebāre
III sing.
prōdīcebātur
I plur.
prōdīcebāmur
II plur.
prōdīcebamĭni
III plur.
prōdīcebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
prōdīcar
II sing.
prōdīcēris, prōdīcēre
III sing.
prōdīcētur
I plur.
prōdīcēmur
II plur.
prōdīcemĭni
III plur.
prōdīcentur
PERFETTO
I sing.
prodictus, –a, –um sum
II sing.
prodictus, –a, –um es
III sing.
prodictus, –a, –um est
I plur.
prodicti, –ae, –a sumus
II plur.
prodicti, –ae, –a estis
III plur.
prodicti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
prodictus, –a, –um eram
II sing.
prodictus, –a, –um eras
III sing.
prodictus, –a, –um erat
I plur.
prodicti, –ae, –a eramus
II plur.
prodicti, –ae, –a eratis
III plur.
prodicti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
prodictus, –a, –um ero
II sing.
prodictus, –a, –um eris
III sing.
prodictus, –a, –um erit
I plur.
prodicti, –ae, –a erimus
II plur.
prodicti, –ae, –a eritis
III plur.
prodicti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
prōdīcar
II sing.
prōdīcāris, prōdīcāre
III sing.
prōdīcātur
I plur.
prōdīcāmur
II plur.
prōdīcamĭni
III plur.
prōdīcantur
IMPERFETTO
I sing.
prōdīcĕrer
II sing.
prōdīcerēris, prōdīcerēre
III sing.
prōdīcerētur
I plur.
prōdīcerēmur
II plur.
prōdīceremĭni
III plur.
prōdīcerentur
PERFETTO
I sing.
prodictus, –a, –um sim
II sing.
prodictus, –a, –um sis
III sing.
prodictus, –a, –um sit
I plur.
prodicti, –ae, –a simus
II plur.
prodicti, –ae, –a sitis
III plur.
prodicti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
prodictus, –a, –um essem
II sing.
prodictus, –a, –um esses
III sing.
prodictus, –a, –um esset
I plur.
prodicti, –ae, –a essemus
II plur.
prodicti, –ae, –a essetis
III plur.
prodicti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
prōdīcĕre
II plur.
prōdīcimĭni
FUTURO
II sing.
prōdīcĭtor
III sing.
prōdīcĭtor
II plur.
III plur.
prōdīcuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
prodictus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
prōdīci
PERFETTO
Singolare:
prodictus, –a, –um esse
Plurale:
prodicti, –ae, –a esse
FUTURO
prodictum esse
GERUNDIVO
prōdīcendus, –a, –um
SUPINO
prodictu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PRODICOR100}}