postpōnor - Diatesi passiva
(postpōno, postpōnis, postposui, postpositum, postpōnĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
postpōnor
II sing.
postpōnĕris, postpōnĕre
III sing.
postpōnĭtur
I plur.
postpōnĭmur
II plur.
postpōnimĭni
III plur.
postpōnuntur
IMPERFETTO
I sing.
postpōnēbar
II sing.
postpōnebāris, postpōnebāre
III sing.
postpōnebātur
I plur.
postpōnebāmur
II plur.
postpōnebamĭni
III plur.
postpōnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
postpōnar
II sing.
postpōnēris, postpōnēre
III sing.
postpōnētur
I plur.
postpōnēmur
II plur.
postpōnemĭni
III plur.
postpōnentur
PERFETTO
I sing.
postpositus, –a, –um sum
II sing.
postpositus, –a, –um es
III sing.
postpositus, –a, –um est
I plur.
postpositi, –ae, –a sumus
II plur.
postpositi, –ae, –a estis
III plur.
postpositi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
postpositus, –a, –um eram
II sing.
postpositus, –a, –um eras
III sing.
postpositus, –a, –um erat
I plur.
postpositi, –ae, –a eramus
II plur.
postpositi, –ae, –a eratis
III plur.
postpositi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
postpositus, –a, –um ero
II sing.
postpositus, –a, –um eris
III sing.
postpositus, –a, –um erit
I plur.
postpositi, –ae, –a erimus
II plur.
postpositi, –ae, –a eritis
III plur.
postpositi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
postpōnar
II sing.
postpōnāris, postpōnāre
III sing.
postpōnātur
I plur.
postpōnāmur
II plur.
postpōnamĭni
III plur.
postpōnantur
IMPERFETTO
I sing.
postpōnĕrer
II sing.
postpōnerēris, postpōnerēre
III sing.
postpōnerētur
I plur.
postpōnerēmur
II plur.
postpōneremĭni
III plur.
postpōnerentur
PERFETTO
I sing.
postpositus, –a, –um sim
II sing.
postpositus, –a, –um sis
III sing.
postpositus, –a, –um sit
I plur.
postpositi, –ae, –a simus
II plur.
postpositi, –ae, –a sitis
III plur.
postpositi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
postpositus, –a, –um essem
II sing.
postpositus, –a, –um esses
III sing.
postpositus, –a, –um esset
I plur.
postpositi, –ae, –a essemus
II plur.
postpositi, –ae, –a essetis
III plur.
postpositi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
postpōnĕre
II plur.
postpōnimĭni
FUTURO
II sing.
postpōnĭtor
III sing.
postpōnĭtor
II plur.
–
III plur.
postpōnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
postpositus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
postpōni
PERFETTO
Singolare:
postpositus, –a, –um esse
Plurale:
postpositi, –ae, –a esse
FUTURO
postpositum esse
GERUNDIVO
postpōnendus, –a, –um
SUPINO
postpositu
Vedi la forma attiva di questo lemma
postpōnor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android