pōnor - Diatesi passiva
(pōno, pōnis, posui, positum, pōnĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
pōnor
II sing.
pōnĕris, pōnĕre
III sing.
pōnĭtur
I plur.
pōnĭmur
II plur.
pōnimĭni
III plur.
pōnuntur
IMPERFETTO
I sing.
pōnēbar
II sing.
pōnebāris, pōnebāre
III sing.
pōnebātur
I plur.
pōnebāmur
II plur.
pōnebamĭni
III plur.
pōnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
pōnar
II sing.
pōnēris, pōnēre
III sing.
pōnētur
I plur.
pōnēmur
II plur.
pōnemĭni
III plur.
pōnentur
PERFETTO
I sing.
positus o postus, –a, –um sum
II sing.
positus o postus, –a, –um es
III sing.
positus o postus, –a, –um est
I plur.
positi o posti, –ae, –a sumus
II plur.
positi o posti, –ae, –a estis
III plur.
positi o posti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
positus o postus, –a, –um eram
II sing.
positus o postus, –a, –um eras
III sing.
positus o postus, –a, –um erat
I plur.
positi o posti, –ae, –a eramus
II plur.
positi o posti, –ae, –a eratis
III plur.
positi o posti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
positus o postus, –a, –um ero
II sing.
positus o postus, –a, –um eris
III sing.
positus o postus, –a, –um erit
I plur.
positi o posti, –ae, –a erimus
II plur.
positi o posti, –ae, –a eritis
III plur.
positi o posti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
pōnar
II sing.
pōnāris, pōnāre
III sing.
pōnātur
I plur.
pōnāmur
II plur.
pōnamĭni
III plur.
pōnantur
IMPERFETTO
I sing.
pōnĕrer
II sing.
pōnerēris, pōnerēre
III sing.
pōnerētur
I plur.
pōnerēmur
II plur.
pōneremĭni
III plur.
pōnerentur
PERFETTO
I sing.
positus o postus, –a, –um sim
II sing.
positus o postus, –a, –um sis
III sing.
positus o postus, –a, –um sit
I plur.
positi o posti, –ae, –a simus
II plur.
positi o posti, –ae, –a sitis
III plur.
positi o posti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
positus o postus, –a, –um essem
II sing.
positus o postus, –a, –um esses
III sing.
positus o postus, –a, –um esset
I plur.
positi o posti, –ae, –a essemus
II plur.
positi o posti, –ae, –a essetis
III plur.
positi o posti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
pōnĕre
II plur.
pōnimĭni
FUTURO
II sing.
pōnĭtor
III sing.
pōnĭtor
II plur.
–
III plur.
pōnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
positus o postus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
pōni
PERFETTO
Singolare:
positus o postus, –a, –um esse
Plurale:
positi o posti, –ae, –a esse
FUTURO
positum esse o postum esse
GERUNDIVO
pōnendus, –a, –um
SUPINO
positu o postu
Vedi la forma attiva di questo lemma
pōnor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android