poenior - Diatesi attiva
(poenĭor, poenīris, poenitus sum, poenīri)verbo transitivo deponente IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
poenĭor
II sing.
poenīris, poenīre
III sing.
poenītur
I plur.
poenīmur
II plur.
poenimĭni
III plur.
poeniuntur
IMPERFETTO
I sing.
poeniēbar
II sing.
poeniebāris, poeniebāre
III sing.
poeniebātur
I plur.
poeniebāmur
II plur.
poeniebamĭni
III plur.
poeniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
poenĭar
II sing.
poeniēris, poeniēre
III sing.
poeniētur
I plur.
poeniēmur
II plur.
poeniemĭni
III plur.
poenientur
PERFETTO
I sing.
poenitus, –a, –um sum
II sing.
poenitus, –a, –um es
III sing.
poenitus, –a, –um est
I plur.
poeniti, –ae, –a sumus
II plur.
poeniti, –ae, –a estis
III plur.
poeniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
poenitus, –a, –um eram
II sing.
poenitus, –a, –um eras
III sing.
poenitus, –a, –um erat
I plur.
poeniti, –ae, –a eramus
II plur.
poeniti, –ae, –a eratis
III plur.
poeniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
poenitus, –a, –um ero
II sing.
poenitus, –a, –um eris
III sing.
poenitus, –a, –um erit
I plur.
poeniti, –ae, –a erimus
II plur.
poeniti, –ae, –a eritis
III plur.
poeniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
poenĭar
II sing.
poeniāris, poeniāre
III sing.
poeniātur
I plur.
poeniāmur
II plur.
poeniamĭni
III plur.
poeniantur
IMPERFETTO
I sing.
poenīrer
II sing.
poenirēris, poenirēre
III sing.
poenirētur
I plur.
poenirēmur
II plur.
poenirēmini
III plur.
poenirentur
PERFETTO
I sing.
poenitus, –a, –um sim
II sing.
poenitus, –a, –um sis
III sing.
poenitus, –a, –um sit
I plur.
poeniti, –ae, –a simus
II plur.
poeniti, –ae, –a sitis
III plur.
poeniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
poenitus, –a, –um essem
II sing.
poenitus, –a, –um esses
III sing.
poenitus, –a, –um esset
I plur.
poeniti, –ae, –a essemus
II plur.
poeniti, –ae, –a essetis
III plur.
poeniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
poenīre
II plur.
poenimĭni
FUTURO
II sing.
poenītor
III sing.
poenītor
II plur.
–
III plur.
poeniuntor
INFINITO
PRESENTE
poenīri
PERFETTO
Singolare:
poenitus, –a, –um esse
Plurale:
poeniti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
poenitūrūm, –am, –ūm
Plurale:
poenitūros, –as, –a
PARTICIPIO
PRESENTE
poeniens, –ientis
FUTURO
poenitūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
poenitum
Passivo:
poenitu
GERUNDIO
Genitivo:
poeniendi
Dativo:
poeniendo
Accusativo:
ad poeniendum
Ablativo:
poeniendo
GERUNDIVO
poeniendus, –a, –um
poenior v. tr. dep. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android