persolvor - Diatesi passiva

(persolvo, persolvis, persolvi, persolutum, persolvĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
persolvor
II sing.
persolvĕris, persolvĕre
III sing.
persolvĭtur
I plur.
persolvĭmur
II plur.
persolvimĭni
III plur.
persolvuntur
IMPERFETTO
I sing.
persolvēbar
II sing.
persolvebāris, persolvebāre
III sing.
persolvebātur
I plur.
persolvebāmur
II plur.
persolvebamĭni
III plur.
persolvebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
persolvar
II sing.
persolvēris, persolvēre
III sing.
persolvētur
I plur.
persolvēmur
II plur.
persolvemĭni
III plur.
persolventur
PERFETTO
I sing.
persolutus, –a, –um sum
II sing.
persolutus, –a, –um es
III sing.
persolutus, –a, –um est
I plur.
persoluti, –ae, –a sumus
II plur.
persoluti, –ae, –a estis
III plur.
persoluti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
persolutus, –a, –um eram
II sing.
persolutus, –a, –um eras
III sing.
persolutus, –a, –um erat
I plur.
persoluti, –ae, –a eramus
II plur.
persoluti, –ae, –a eratis
III plur.
persoluti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
persolutus, –a, –um ero
II sing.
persolutus, –a, –um eris
III sing.
persolutus, –a, –um erit
I plur.
persoluti, –ae, –a erimus
II plur.
persoluti, –ae, –a eritis
III plur.
persoluti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
persolvar
II sing.
persolvāris, persolvāre
III sing.
persolvātur
I plur.
persolvāmur
II plur.
persolvamĭni
III plur.
persolvantur
IMPERFETTO
I sing.
persolvĕrer
II sing.
persolverēris, persolverēre
III sing.
persolverētur
I plur.
persolverēmur
II plur.
persolveremĭni
III plur.
persolverentur
PERFETTO
I sing.
persolutus, –a, –um sim
II sing.
persolutus, –a, –um sis
III sing.
persolutus, –a, –um sit
I plur.
persoluti, –ae, –a simus
II plur.
persoluti, –ae, –a sitis
III plur.
persoluti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
persolutus, –a, –um essem
II sing.
persolutus, –a, –um esses
III sing.
persolutus, –a, –um esset
I plur.
persoluti, –ae, –a essemus
II plur.
persoluti, –ae, –a essetis
III plur.
persoluti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
persolvĕre
II plur.
persolvimĭni
FUTURO
II sing.
persolvĭtor
III sing.
persolvĭtor
II plur.
III plur.
persolvuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
persolutus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
persolvi
PERFETTO
Singolare:
persolutus, –a, –um esse
Plurale:
persoluti, –ae, –a esse
FUTURO
persolutum esse
GERUNDIVO
persolvendus, –a, –um
SUPINO
persolutu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:PERSOLVOR100}}
---CACHE---