perrŏgor - Diatesi passiva
(perrŏgo, perrŏgas, perrogavi, perrogatum, perrŏgāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
perrŏgor
II sing.
perrŏgāris, perrŏgāre
III sing.
perrŏgātur
I plur.
perrŏgāmur
II plur.
perrŏgamĭni
III plur.
perrŏgantur
IMPERFETTO
I sing.
perrŏgābar
II sing.
perrŏgabāris, perrŏgabāre
III sing.
perrŏgabātur
I plur.
perrŏgabāmur
II plur.
perrŏgabamĭni
III plur.
perrŏgabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
perrŏgābor
II sing.
perrŏgabĕris, perrŏgabĕre
III sing.
perrŏgabĭtur
I plur.
perrŏgabĭmur
II plur.
perrŏgabimĭni
III plur.
perrŏgabuntur
PERFETTO
I sing.
perrogatus, –a, –um sum
II sing.
perrogatus, –a, –um es
III sing.
perrogatus, –a, –um est
I plur.
perrogati, –ae, –a sumus
II plur.
perrogati, –ae, –a estis
III plur.
perrogati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
perrogatus, –a, –um eram
II sing.
perrogatus, –a, –um eras
III sing.
perrogatus, –a, –um erat
I plur.
perrogati, –ae, –a eramus
II plur.
perrogati, –ae, –a eratis
III plur.
perrogati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
perrogatus, –a, –um ero
II sing.
perrogatus, –a, –um eris
III sing.
perrogatus, –a, –um erit
I plur.
perrogati, –ae, –a erimus
II plur.
perrogati, –ae, –a eritis
III plur.
perrogati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
perrŏger
II sing.
perrŏgēris, perrŏgēre
III sing.
perrŏgētur
I plur.
perrŏgēmur
II plur.
perrŏgemĭni
III plur.
perrŏgentur
IMPERFETTO
I sing.
perrŏgārer
II sing.
perrŏgarēris, perrŏgarēre
III sing.
perrŏgarētur
I plur.
perrŏgarēmur
II plur.
perrŏgaremĭni
III plur.
perrŏgarentur
PERFETTO
I sing.
perrogatus, –a, –um sim
II sing.
perrogatus, –a, –um sis
III sing.
perrogatus, –a, –um sit
I plur.
perrogati, –ae, –a simus
II plur.
perrogati, –ae, –a sitis
III plur.
perrogati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
perrogatus, –a, –um essem
II sing.
perrogatus, –a, –um esses
III sing.
perrogatus, –a, –um esset
I plur.
perrogati, –ae, –a essemus
II plur.
perrogati, –ae, –a essetis
III plur.
perrogati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
perrŏgāre
II plur.
perrŏgamĭni
FUTURO
II sing.
perrŏgātor
III sing.
perrŏgātor
II plur.
–
III plur.
perrŏgantor
PARTICIPIO
PERFETTO
perrogatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
perrŏgāri
PERFETTO
Singolare:
perrogatus, –a, –um esse
Plurale:
perrogati, –ae, –a esse
FUTURO
perrogatum esse
GERUNDIVO
perrŏgandus, –a, –um
SUPINO
perrogatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
perrŏgor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android