percōlor - Diatesi passiva
(percōlo, percōlas, percolavi, percolatum, percōlāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
percōlor
II sing.
percōlāris, percōlāre
III sing.
percōlātur
I plur.
percōlāmur
II plur.
percōlamĭni
III plur.
percōlantur
IMPERFETTO
I sing.
percōlābar
II sing.
percōlabāris, percōlabāre
III sing.
percōlabātur
I plur.
percōlabāmur
II plur.
percōlabamĭni
III plur.
percōlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
percōlābor
II sing.
percōlabĕris, percōlabĕre
III sing.
percōlabĭtur
I plur.
percōlabĭmur
II plur.
percōlabimĭni
III plur.
percōlabuntur
PERFETTO
I sing.
percolatus, –a, –um sum
II sing.
percolatus, –a, –um es
III sing.
percolatus, –a, –um est
I plur.
percolati, –ae, –a sumus
II plur.
percolati, –ae, –a estis
III plur.
percolati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
percolatus, –a, –um eram
II sing.
percolatus, –a, –um eras
III sing.
percolatus, –a, –um erat
I plur.
percolati, –ae, –a eramus
II plur.
percolati, –ae, –a eratis
III plur.
percolati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
percolatus, –a, –um ero
II sing.
percolatus, –a, –um eris
III sing.
percolatus, –a, –um erit
I plur.
percolati, –ae, –a erimus
II plur.
percolati, –ae, –a eritis
III plur.
percolati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
percōler
II sing.
percōlēris, percōlēre
III sing.
percōlētur
I plur.
percōlēmur
II plur.
percōlemĭni
III plur.
percōlentur
IMPERFETTO
I sing.
percōlārer
II sing.
percōlarēris, percōlarēre
III sing.
percōlarētur
I plur.
percōlarēmur
II plur.
percōlaremĭni
III plur.
percōlarentur
PERFETTO
I sing.
percolatus, –a, –um sim
II sing.
percolatus, –a, –um sis
III sing.
percolatus, –a, –um sit
I plur.
percolati, –ae, –a simus
II plur.
percolati, –ae, –a sitis
III plur.
percolati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
percolatus, –a, –um essem
II sing.
percolatus, –a, –um esses
III sing.
percolatus, –a, –um esset
I plur.
percolati, –ae, –a essemus
II plur.
percolati, –ae, –a essetis
III plur.
percolati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
percōlāre
II plur.
percōlamĭni
FUTURO
II sing.
percōlātor
III sing.
percōlātor
II plur.
–
III plur.
percōlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
percolatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
percōlāri
PERFETTO
Singolare:
percolatus, –a, –um esse
Plurale:
percolati, –ae, –a esse
FUTURO
percolatum esse
GERUNDIVO
percōlandus, –a, –um
SUPINO
percolatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
percōlor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android