pĕcūlor - Diatesi attiva
(pĕcūlor, pĕcūlāris, peculatus sum, pĕcūlāri)verbo transitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
pĕcūlor
II sing.
pĕcūlāris, pĕcūlāre
III sing.
pĕcūlātur
I plur.
pĕcūlāmur
II plur.
pĕcūlamĭni
III plur.
pĕcūlantur
IMPERFETTO
I sing.
pĕcūlābar
II sing.
pĕcūlabāris, pĕcūlabāre
III sing.
pĕcūlabātur
I plur.
pĕcūlabāmur
II plur.
pĕcūlabamĭni
III plur.
pĕcūlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
pĕcūlābor
II sing.
pĕcūlabĕris, pĕcūlabĕre
III sing.
pĕcūlabĭtur
I plur.
pĕcūlabĭmur
II plur.
pĕcūlabimĭni
III plur.
pĕcūlabuntur
PERFETTO
I sing.
peculatus, –a, –um sum
II sing.
peculatus, –a, –um es
III sing.
peculatus, –a, –um est
I plur.
peculati, –ae, –a sumus
II plur.
peculati, –ae, –a estis
III plur.
peculati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
peculatus, –a, –um eram
II sing.
peculatus, –a, –um eras
III sing.
peculatus, –a, –um erat
I plur.
peculati, –ae, –a eramus
II plur.
peculati, –ae, –a eratis
III plur.
peculati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
peculatus, –a, –um ero
II sing.
peculatus, –a, –um eris
III sing.
peculatus, –a, –um erit
I plur.
peculati, –ae, –a erimus
II plur.
peculati, –ae, –a eritis
III plur.
peculati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
pĕcūler
II sing.
pĕcūlēris, pĕcūlēre
III sing.
pĕcūlētur
I plur.
pĕcūlēmur
II plur.
pĕcūlemĭni
III plur.
pĕcūlentur
IMPERFETTO
I sing.
pĕcūlārer
II sing.
pĕcūlarēris, pĕcūlarēre
III sing.
pĕcūlarētur
I plur.
pĕcūlarēmur
II plur.
pĕcūlaremĭni
III plur.
pĕcūlarentur
PERFETTO
I sing.
peculatus, –a, –um sim
II sing.
peculatus, –a, –um sis
III sing.
peculatus, –a, –um sit
I plur.
peculati, –ae, –a simus
II plur.
peculati, –ae, –a sitis
III plur.
peculati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
peculatus, –a, –um essem
II sing.
peculatus, –a, –um esses
III sing.
peculatus, –a, –um esset
I plur.
peculati, –ae, –a essemus
II plur.
peculati, –ae, –a essetis
III plur.
peculati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
pĕcūlāre
II plur.
pĕcūlamĭni
FUTURO
II sing.
pĕcūlātor
III sing.
pĕcūlātor
II plur.
–
III plur.
pĕcūlantor
INFINITO
PRESENTE
pĕcūlāri
PERFETTO
Singolare:
peculatus, –a, –um esse
Plurale:
peculati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
peculatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
peculatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
pĕcūlans, –antis
FUTURO
peculatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
peculatum
Passivo:
peculatu
GERUNDIO
Genitivo:
pĕcūlandi
Dativo:
pĕcūlando
Accusativo:
pĕcūlandum
Ablativo:
pĕcūlando
GERUNDIVO
pĕcūlandus, –a, –um
pĕcūlor v. tr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android