pābŭlor - Diatesi attiva
(pābŭlor, pābŭlāris, pabulatus sum, pābŭlāri)verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
pābŭlor
II sing.
pābŭlāris, pābŭlāre
III sing.
pābŭlātur
I plur.
pābŭlāmur
II plur.
pābŭlamĭni
III plur.
pābŭlantur
IMPERFETTO
I sing.
pābŭlābar
II sing.
pābŭlabāris, pābŭlabāre
III sing.
pābŭlabātur
I plur.
pābŭlabāmur
II plur.
pābŭlabamĭni
III plur.
pābŭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
pābŭlābor
II sing.
pābŭlabĕris, pābŭlabĕre
III sing.
pābŭlabĭtur
I plur.
pābŭlabĭmur
II plur.
pābŭlabimĭni
III plur.
pābŭlabuntur
PERFETTO
I sing.
pabulatus, –a, –um sum
II sing.
pabulatus, –a, –um es
III sing.
pabulatus, –a, –um est
I plur.
pabulati, –ae, –a sumus
II plur.
pabulati, –ae, –a estis
III plur.
pabulati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pabulatus, –a, –um eram
II sing.
pabulatus, –a, –um eras
III sing.
pabulatus, –a, –um erat
I plur.
pabulati, –ae, –a eramus
II plur.
pabulati, –ae, –a eratis
III plur.
pabulati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
pabulatus, –a, –um ero
II sing.
pabulatus, –a, –um eris
III sing.
pabulatus, –a, –um erit
I plur.
pabulati, –ae, –a erimus
II plur.
pabulati, –ae, –a eritis
III plur.
pabulati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
pābŭler
II sing.
pābŭlēris, pābŭlēre
III sing.
pābŭlētur
I plur.
pābŭlēmur
II plur.
pābŭlemĭni
III plur.
pābŭlentur
IMPERFETTO
I sing.
pābŭlārer
II sing.
pābŭlarēris, pābŭlarēre
III sing.
pābŭlarētur
I plur.
pābŭlarēmur
II plur.
pābŭlaremĭni
III plur.
pābŭlarentur
PERFETTO
I sing.
pabulatus, –a, –um sim
II sing.
pabulatus, –a, –um sis
III sing.
pabulatus, –a, –um sit
I plur.
pabulati, –ae, –a simus
II plur.
pabulati, –ae, –a sitis
III plur.
pabulati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
pabulatus, –a, –um essem
II sing.
pabulatus, –a, –um esses
III sing.
pabulatus, –a, –um esset
I plur.
pabulati, –ae, –a essemus
II plur.
pabulati, –ae, –a essetis
III plur.
pabulati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
pābŭlāre
II plur.
pābŭlamĭni
FUTURO
II sing.
pābŭlātor
III sing.
pābŭlātor
II plur.
–
III plur.
pābŭlantor
INFINITO
PRESENTE
pābŭlāri
PERFETTO
Singolare:
pabulatus, –a, –um esse
Plurale:
pabulati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
pabulatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
pabulatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
pābŭlans, –antis
FUTURO
pabulatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
pabulatum
Passivo:
pabulatu
GERUNDIO
Genitivo:
pābŭlandi
Dativo:
pābŭlando
Accusativo:
pābŭlandum
Ablativo:
pābŭlando
GERUNDIVO
pābŭlandus, –a, –um
pābŭlor v. tr. e intr. dep. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android