oppĕrĭor - Diatesi attiva
(oppĕrĭor, oppĕrīris, oppertus sum, oppĕrīri)verbo transitivo e intransitivo deponente IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
oppĕrĭor
II sing.
oppĕrīris, oppĕrīre
III sing.
oppĕrītur
I plur.
oppĕrīmur
II plur.
oppĕrimĭni
III plur.
oppĕriuntur
IMPERFETTO
I sing.
oppĕriēbar
II sing.
oppĕriebāris, oppĕriebāre
III sing.
oppĕriebātur
I plur.
oppĕriebāmur
II plur.
oppĕriebamĭni
III plur.
oppĕriebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
oppĕrĭar, oppĕrĭbor
II sing.
oppĕriēris, oppĕriēre
III sing.
oppĕriētur
I plur.
oppĕriēmur
II plur.
oppĕriemĭni
III plur.
oppĕrientur
PERFETTO
I sing.
oppertus, –a, –um sum
II sing.
oppertus, –a, –um es
III sing.
oppertus, –a, –um est
I plur.
opperti, –ae, –a sumus
II plur.
opperti, –ae, –a estis
III plur.
opperti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oppertus, –a, –um eram
II sing.
oppertus, –a, –um eras
III sing.
oppertus, –a, –um erat
I plur.
opperti, –ae, –a eramus
II plur.
opperti, –ae, –a eratis
III plur.
opperti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
oppertus, –a, –um ero
II sing.
oppertus, –a, –um eris
III sing.
oppertus, –a, –um erit
I plur.
opperti, –ae, –a erimus
II plur.
opperti, –ae, –a eritis
III plur.
opperti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
oppĕrĭar
II sing.
oppĕriāris, oppĕriāre
III sing.
oppĕriātur
I plur.
oppĕriāmur
II plur.
oppĕriamĭni
III plur.
oppĕriantur
IMPERFETTO
I sing.
oppĕrīrer
II sing.
oppĕrirēris, oppĕrirēre
III sing.
oppĕrirētur
I plur.
oppĕrirēmur
II plur.
oppĕrirēmini
III plur.
oppĕrirentur
PERFETTO
I sing.
oppertus, –a, –um sim
II sing.
oppertus, –a, –um sis
III sing.
oppertus, –a, –um sit
I plur.
opperti, –ae, –a simus
II plur.
opperti, –ae, –a sitis
III plur.
opperti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
oppertus, –a, –um essem
II sing.
oppertus, –a, –um esses
III sing.
oppertus, –a, –um esset
I plur.
opperti, –ae, –a essemus
II plur.
opperti, –ae, –a essetis
III plur.
opperti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
oppĕrīre
II plur.
oppĕrimĭni
FUTURO
II sing.
oppĕrītor
III sing.
oppĕrītor
II plur.
–
III plur.
oppĕriuntor
INFINITO
PRESENTE
oppĕrīri
PERFETTO
Singolare:
oppertus, –a, –um esse
Plurale:
opperti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
oppertūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
oppertūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
oppĕriens, –ientis
FUTURO
oppertūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
oppertum
Passivo:
oppertu
GERUNDIO
Genitivo:
oppĕriendi
Dativo:
oppĕriendo
Accusativo:
oppĕriendum
Ablativo:
oppĕriendo
GERUNDIVO
oppĕriendus, –a, –um
oppĕrĭor v. tr. e intr. dep. IV coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android