olfactor - Diatesi passiva
(olfacto, olfactas, olfactavi, olfactatum, olfactāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
olfactor
II sing.
olfactāris, olfactāre
III sing.
olfactātur
I plur.
olfactāmur
II plur.
olfactamĭni
III plur.
olfactantur
IMPERFETTO
I sing.
olfactābar
II sing.
olfactabāris, olfactabāre
III sing.
olfactabātur
I plur.
olfactabāmur
II plur.
olfactabamĭni
III plur.
olfactabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
olfactābor
II sing.
olfactabĕris, olfactabĕre
III sing.
olfactabĭtur
I plur.
olfactabĭmur
II plur.
olfactabimĭni
III plur.
olfactabuntur
PERFETTO
I sing.
olfactatus, –a, –um sum
II sing.
olfactatus, –a, –um es
III sing.
olfactatus, –a, –um est
I plur.
olfactati, –ae, –a sumus
II plur.
olfactati, –ae, –a estis
III plur.
olfactati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
olfactatus, –a, –um eram
II sing.
olfactatus, –a, –um eras
III sing.
olfactatus, –a, –um erat
I plur.
olfactati, –ae, –a eramus
II plur.
olfactati, –ae, –a eratis
III plur.
olfactati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
olfactatus, –a, –um ero
II sing.
olfactatus, –a, –um eris
III sing.
olfactatus, –a, –um erit
I plur.
olfactati, –ae, –a erimus
II plur.
olfactati, –ae, –a eritis
III plur.
olfactati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
olfacter
II sing.
olfactēris, olfactēre
III sing.
olfactētur
I plur.
olfactēmur
II plur.
olfactemĭni
III plur.
olfactentur
IMPERFETTO
I sing.
olfactārer
II sing.
olfactarēris, olfactarēre
III sing.
olfactarētur
I plur.
olfactarēmur
II plur.
olfactaremĭni
III plur.
olfactarentur
PERFETTO
I sing.
olfactatus, –a, –um sim
II sing.
olfactatus, –a, –um sis
III sing.
olfactatus, –a, –um sit
I plur.
olfactati, –ae, –a simus
II plur.
olfactati, –ae, –a sitis
III plur.
olfactati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
olfactatus, –a, –um essem
II sing.
olfactatus, –a, –um esses
III sing.
olfactatus, –a, –um esset
I plur.
olfactati, –ae, –a essemus
II plur.
olfactati, –ae, –a essetis
III plur.
olfactati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
olfactāre
II plur.
olfactamĭni
FUTURO
II sing.
olfactātor
III sing.
olfactātor
II plur.
–
III plur.
olfactantor
PARTICIPIO
PERFETTO
olfactatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
olfactāri
PERFETTO
Singolare:
olfactatus, –a, –um esse
Plurale:
olfactati, –ae, –a esse
FUTURO
olfactatum esse
GERUNDIVO
olfactandus, –a, –um
SUPINO
olfactatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
olfactor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android