occeptor - Diatesi passiva
(occepto, occeptas, occeptavi, occeptatum, occeptāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
occeptor
II sing.
occeptāris, occeptāre
III sing.
occeptātur
I plur.
occeptāmur
II plur.
occeptamĭni
III plur.
occeptantur
IMPERFETTO
I sing.
occeptābar
II sing.
occeptabāris, occeptabāre
III sing.
occeptabātur
I plur.
occeptabāmur
II plur.
occeptabamĭni
III plur.
occeptabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
occeptābor
II sing.
occeptabĕris, occeptabĕre
III sing.
occeptabĭtur
I plur.
occeptabĭmur
II plur.
occeptabimĭni
III plur.
occeptabuntur
PERFETTO
I sing.
occeptatus, –a, –um sum
II sing.
occeptatus, –a, –um es
III sing.
occeptatus, –a, –um est
I plur.
occeptati, –ae, –a sumus
II plur.
occeptati, –ae, –a estis
III plur.
occeptati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
occeptatus, –a, –um eram
II sing.
occeptatus, –a, –um eras
III sing.
occeptatus, –a, –um erat
I plur.
occeptati, –ae, –a eramus
II plur.
occeptati, –ae, –a eratis
III plur.
occeptati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
occeptatus, –a, –um ero
II sing.
occeptatus, –a, –um eris
III sing.
occeptatus, –a, –um erit
I plur.
occeptati, –ae, –a erimus
II plur.
occeptati, –ae, –a eritis
III plur.
occeptati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
occepter
II sing.
occeptēris, occeptēre
III sing.
occeptētur
I plur.
occeptēmur
II plur.
occeptemĭni
III plur.
occeptentur
IMPERFETTO
I sing.
occeptārer
II sing.
occeptarēris, occeptarēre
III sing.
occeptarētur
I plur.
occeptarēmur
II plur.
occeptaremĭni
III plur.
occeptarentur
PERFETTO
I sing.
occeptatus, –a, –um sim
II sing.
occeptatus, –a, –um sis
III sing.
occeptatus, –a, –um sit
I plur.
occeptati, –ae, –a simus
II plur.
occeptati, –ae, –a sitis
III plur.
occeptati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
occeptatus, –a, –um essem
II sing.
occeptatus, –a, –um esses
III sing.
occeptatus, –a, –um esset
I plur.
occeptati, –ae, –a essemus
II plur.
occeptati, –ae, –a essetis
III plur.
occeptati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
occeptāre
II plur.
occeptamĭni
FUTURO
II sing.
occeptātor
III sing.
occeptātor
II plur.
–
III plur.
occeptantor
PARTICIPIO
PERFETTO
occeptatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
occeptāri
PERFETTO
Singolare:
occeptatus, –a, –um esse
Plurale:
occeptati, –ae, –a esse
FUTURO
occeptatum esse
GERUNDIVO
occeptandus, –a, –um
SUPINO
occeptatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
occeptor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android