obtorquĕor - Diatesi passiva

(obtorquĕo, obtorques, obtorsi, obtortum, obtorquēre)

verbo transitivo II coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obtorquĕor
II sing.
obtorquēris, obtorquēre
III sing.
obtorquētur
I plur.
obtorquēmur
II plur.
obtorquemĭni
III plur.
obtorquentur
IMPERFETTO
I sing.
obtorquēbar
II sing.
obtorquebāris
III sing.
obtorquebātur
I plur.
obtorquebāmur
II plur.
obtorquebamĭni
III plur.
obtorquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obtorquēbor
II sing.
obtorquebĕris, obtorquebĕre
III sing.
obtorquebĭtur
I plur.
obtorquebĭmur
II plur.
obtorquebimĭni
III plur.
obtorquebuntur
PERFETTO
I sing.
obtortus, –a, –um sum
II sing.
obtortus, –a, –um es
III sing.
obtortus, –a, –um est
I plur.
obtorti, –ae, –a sumus
II plur.
obtorti, –ae, –a estis
III plur.
obtorti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtortus, –a, –um eram
II sing.
obtortus, –a, –um eras
III sing.
obtortus, –a, –um erat
I plur.
obtorti, –ae, –a eramus
II plur.
obtorti, –ae, –a eratis
III plur.
obtorti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obtortus, –a, –um ero
II sing.
obtortus, –a, –um eris
III sing.
obtortus, –a, –um erit
I plur.
obtorti, –ae, –a erimus
II plur.
obtorti, –ae, –a eritis
III plur.
obtorti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obtorquĕar
II sing.
obtorqueāris, obtorqueāre
III sing.
obtorqueātur
I plur.
obtorqueāmur
II plur.
obtorqueamĭni
III plur.
obtorqueantur
IMPERFETTO
I sing.
obtorquērer
II sing.
obtorquerēris, obtorquerēre
III sing.
obtorquerētur
I plur.
obtorquerēmur
II plur.
obtorqueremĭni
III plur.
obtorquerentur
PERFETTO
I sing.
obtortus, –a, –um sim
II sing.
obtortus, –a, –um sis
III sing.
obtortus, –a, –um sit
I plur.
obtorti, –ae, –a simus
II plur.
obtorti, –ae, –a sitis
III plur.
obtorti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obtortus, –a, –um essem
II sing.
obtortus, –a, –um esses
III sing.
obtortus, –a, –um esset
I plur.
obtorti, –ae, –a essemus
II plur.
obtorti, –ae, –a essetis
III plur.
obtorti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obtorquēre
II plur.
obtorquemĭni
FUTURO
II sing.
obtorquētor
III sing.
obtorquētor
II plur.
III plur.
obtorquentor
PARTICIPIO
PERFETTO
obtortus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obtorquēri
PERFETTO
Singolare:
obtortus, –a, –um esse
Plurale:
obtorti, –ae, –a esse
FUTURO
obtortum esse
GERUNDIVO
obtorquendus, –a, –um
SUPINO
obtortu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBTORQUEOR100}}